بازشناسی معنایافته تجلی رنگ در کاشیکاری داخلی مسجد شیخ لطف الله و مسجد امام (ره ) اصفهان

در پژوهش حاضر علت شناسی انتخاب رنگ های کاشیکاری های مسجد شیخ لطف الله ، و مسجد امام اصفهان از مساجد دوره صفویه به عنوان نمونه پژوهش، بررسی شده است. با توجه به وجود بینش عرفانی مبتنی بر رنگ و نور، حکمت اشراق و اعتقاد حکما به آفرینش مبتنی بر ارکان اربعه، در دوران صفویه هر کدام از رنگ های کاشی کاری نمادی از عالم وجود و روایتگر عالمی ، ها دیگر و نمادین ترین تمثیل در تجلی کثرت در وحدت هستند. لاجوردی نیل به روحانیت و عقل را زنده می کند و یادآور خاطرات ازلی از حق و عالم مثل است. زرد نماد درایت و عشق بسیار است؛ این دو رنگدر مسیر رسیدن به گنبد جای خود را به فیروزه ای و نخودی می دهند. فیروزه ای عمیق تر از لاجوردی و نماد فرح و رضایت از پروردگار و نخودی نماد خاکساری بنده است. در نهایت این رنگ ها در مرکز گنبد به رنگ سفید می رسند که تمثیلی از وحدت و نور محض است. از این رو با بهره جستن از روش توصیفی تحلیلی و با فنون جمع آوری اطلاعات کتابخانه ایی و میدانی به مطالعه پاره ایی از وجوه علت شناسی انتخاب رنگ در کاشی کاری داخلی این دو مسجد می پردازیم .

کلیدواژه ها:

رنگ ، کاشیکاری ، مسجد شیخ لطف الله ، مسجد امام (ره) ، عصر صفوی