جایگاه عبودیت در تکامل انسان از منظر امام صادق علیه السلام با تکیه بر روایت عنوان بصری

هدف نهایی و تکامل انسان طبق آیات و روایات، رسیدن از ظلمات به نور است و طبق آموزه های کتاب و سنت، عبودیت به عنوان اصلی ترین راه برای رسیدن به تکامل انسان، از جایگاه ویژه ای برخوردار است. انسانی که می خواهد به تکامل برسد، باید بتواند حقیقت عبودیت را در نگرش ها، تدبیرها و رفتارهای خود ظهور دهد. تا وقتی انسان خودشت و کمالاتش را می بیند و به جسم و روح و اشیاء توجه استقلالی دارد، دچار شرک و ظلمت است و برای اینکه انسان از این ظلمت خارج شود، صرف تلفیق و تکرار کافی نیست و انسان باید از درون به این وادی نور برسد که این همان راه عبودیت است. یکی از اشکالات عمده افراد منحرف و کتب های انحرافی- حتی اگر مقصد را هم درست انتخاب کرده باشند که حقتعالی است- همین است که راه رسیدن به این کمال مطلق را درست انتخاب نکرده اند. راه رسیدن به تکامل و کمال مطلق، عبودیت است و عبودیت به عنوان اصلی ترنی راه کمال انسان، سرخود نمی شود. و باید پیغمبر یا امام باشد و در زمان حاضر هم که به معصوم دسترسی نداریم در احکام به مراجع، در عقاید به علمای عقاید، و در اخلاق هم باید به علمای اخلاق رجوع نماییم. تا در همه امور عبد باشیم، تا به نور برسیم و این نور را در همه موجودات و اشیاء مشاهده کنیم که : «الله نور المسوات و الارض». حضرت امام صادق (ع)، برای رسیدن به حقیقت عبودیت، توصیه هایی را به عنوان بصری فرموده اند که با عنوان حدیث عنوان بصری معروف هست که در این مقاله از این حدیث بهره های بیشتری برده شده است.

کلیدواژه ها:

عبادت ، کمال ، تکامل ، انسان ، امام صادق (علیه السلام)