بررسی عملکرد نئوتکتونیک بر مخروط افکنه ها با تاکید بر توان لرزه خیزی گسلها

مخروط افکنه ها یکی از اشکال ژئومورفولوژی پایکوهی در مناطق خشک و نیمه خشک می باشند که با وجود موقعیت مناسب برای اجرای برنام های عمران و توسع سکونتگاهی، نسبت به فرایندهای مخاطره امیز ژئومورفیک از جمله رخداد زمین لرزه حساس هستند در پژوهش حاضر سعی بر این است که با بررسی مخروطه افکنه های واقع در دامنه های شمال غرب سهند، توان لرزه ایی گسلها و پهن های خطرات ناشی از ان را روی مخروط افکنه هایی بخوبی نشان داده شود. مخروطه افکنه های منطقه یکی از مراکز مهم تامین کننده نیازهای زراعی و کشاورزی سکونتگاه های اطراف به شمار می آیند. نتایج حاصل از بررسی مخروطه افکنه های منطقه مورد مطالعه حاکی از آن است که این مناطق بهدلایل چند از جمله نزدیکی به گسلها و دارا بودن سازندهایی سست و متخلخل آبرفتهای کواترنر در معرض خطرات ناشی از زلزله هستند توان لرزه ایی گسلها و پهنه بندی خطر آنها بر روی مخروطه افکنه ها با استفاده از روش تحلیل فضایی بربریان می باشد ابتدا با استافده از شاخصای ژئومروفیک FCI 1SMF 1B 1VF میزان فعالیت تکتونیک در منطقه مورد بررسی قرار گرفت . سپس توان لرزره ایی گسلهای موجود در سطح و مجاروت مخروط افکنه ها با روشهای زارع، مهاجر – اشجعی، ملویل و اسمیت محاسبه گردید. در نهایت با استفاده از روش تحلیل فضایی بربریان میزان خطر گسل بر روی مخروط افکنه ها و کاربری های مختلف انسانی موجود بر سطح آنها و درصد تراکم کاربری ها در حریم گسل محاسبه گردید ، و همچنین نتایج حاصل از پهنه بندی خطر گسل بر روی مخروطه افکنه ها نیز بیانگر ان است که 0/58 مناطق مسکونی، 0/69 زمین زراعی، 0/61 چشمه ها و 0/39 خطوط ارتباطی در حریم 1000 متری گسل (محدده با خطر بالا) قرر دارند و قابلیت لرزه ایی گسلها با طول گسل ارتباط مستقیم وجود دارد.

کلیدواژه ها:

تکتونیک ، مخروط افکنه ، توان لرزه ایی ، دامنه های کوه سهند