شروع به جرم در حقوق کیفری ایران

شروع به جرم مانند هر پدیده حقوقی دیگر، امری اعتباری است و براساس دکترین حقوقی و رویه قضایی غالب کشورها از جمله ایران ، مرحله ای از رفتار مجرمانه است که به دلیل دخالت عامل خارج از اراده متهم، جرم تحقق پیدا نمی کند . این موضوع به عنوان یک پدیده حقوقی دارای شرایط و ارکانی است که در دکترین و رویه قضایی نیز پذیرفته شده است ، به رغم آن که این مفهوم در قانون مجازات عمومی 1304 و 1352 و رویه قضایی قبل و بعد از پیروزی انقلاب اسلامی و نیز قانون راجع به مجازات اسلامی سال 1361 پذیرفته شده بود در اصلاح قانون مجازات اسلامی 1370 مورد بی توجهی قرار گرفت ، آنچه در ماده 41 قانون مجازات اسلامی 1370 به عنوان شروع به جرم آمده بود در واقع بیان این معنا بود که اگر رفتار ارتکابی فردی جرم باشد، عامل مجازات می شود این سخن بیان اصل قانونی بدون جرم بود نه مفهوم شروع به جرم، خوشبختانه در قانون مجازات اسلامی 92 با بازگشت به قانون مجازات عمومی 1352 عمده نقایص وارده بر تاسیس شروع به جرم برطرف و این نهاد جزایی در جایگاه اولیه خود قرار گرفت از طرفی در مطالعه این موضوع باید مباحث جرم محال، جرم عقیم ، تجری و مقدمات ارتکاب حرام نیز مورد توجه و بررسی قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

شروع به جرم ، جرم محال ، جرم عقیم ، مقدمه حرام