عدالت قضایی در ایران، اردن، لبنان، امارات متحده عربی

اجرای عدالت قضائی از یک طرف مستلزم مشارکت شهروندان در ارائهء به موقع و صحیح اطلاعات و اخبار از وقوع جرم بوده و از طرف دیگر اقدامات دقیق و سریع ضابطان قضائی و مستخدمین دستگاه قضاء را طلب مینماید. هراقدامی که کشف جرم را با تاخیر مواجه ساخته و یا شناسائی متهم و یا متهمین را با دشواری همراه سازد و یا با گمراه کردن مامورین و یا قضات رسیدگی کننده به پرونده، متهم و یا متهمین را از چنگال عدالت فراری دهد و یا به کاهش نقش آنان در وقوع بزه انجامیده و یا افراد بی گناهی را در مظان اتهام قرار دهد،اجرای عدالت را در هاله ای از ابهام قرار داده و النهایه نظم و امنیت و منافع عمومی جامعه در معرض تهدید قرار خواهد گرفت. قانون مجازات اسلامی ایران به طور پراکنده موادی را به جرایم علیه عدالت قضایی اختصاص داده است که از آن جمله می توان به شهادت کذب (ماده 649 ) سوگند دروغ ( ماده 650 ) و گزارش خلاف واقع (ماده 588 ) اشاره کرد. به همین لحاظ در مقررات کیفری برخی از کشورها از جمله امارات متحده عربی، فصلی به «جرایم علیه عدالت قضائی» اختصاص یافته. قانون گذار لبنانی هم در باب چهارم از کتاب دوم قانون عقوبات در موارد 398 تا 428 به اعمالی که به نحوی مانع اجرای عدالت قضایی می شوند پرداخته است. قانون جزای اردن، فصلی را به جرایم علیه عدالت قضایی اختصاص داده و در سه قسمت، جرایم مخل روند عدالت، جرایم مخل اجرای احکام قضایی و احقاق حق بدون توسل به مرجع قضایی را جمعا در 31 ماده، با 13 وصف مجرمانه مورد توجه قرار داده است.

کلیدواژه ها:

عدالت قضایی ، ایران ، اردن ، لبنان ، امارات متحده عربی