بکارگیری FUZZY –UML جهت مدل نمودن سیستم های غیرقطعی

عدم قطعیت در سیستمهای اطلاعاتی به علت ماهیت طبیعی نیازمندیها امری اجتناب ناپذیر است . جهت توسعه سیستمها ( تحلیل ، طراحی ، پیاده سازی و آزمون ) متدلوژیهای شئ گرائی مفاهیم مورد نظر خود را با زبان UML بیان می نمایند . UML بعنوان یک زبان استاندارد شئ گرائی توانائی رسیدگی به جنبه های رفتاری و ساختاری در مهندسی نرم افزار را دارا میباشد . با تزریق عدم قطعیت در UML نسخه توسعه یافته ای از آن به نام Fuzzy-UML ارائه می گردد . این نسخه توسعه یافته هر دو منظر ساختار و رفتار را در سیستم شامل می گردد . به علت عدم توانایی UML در ارزیابی سیستم های نرم افزاری ، ضرورت تبدیل مدل واقعی سیستم UML به مدل رسمی ( شبکه های پتری ) آن ملاحظه می شود ( با توجه به غیرقطعی بودن اطلاعات، مدل واقعی Fuzzy-UML به مدل رسمی شبکه های پتری فازی تبدیل می شود ) . با فراهم نمودن مدلی مناسب از سیستم توانایی ارزیابی سیستم های پیچیده را خواهیم داشت .

کلیدواژه ها:

زبان مدلسازی یکپارچه ، سیستم فازی ، شبکه های پتری فازی ، مدل توسعه نرم افزار و مهندسی نرم افزار