بررسی اثر دگرآسیبی عصاره الکلی گندم بر جمعیت و زیست توده علف های هرز و برخی صفات رشدی کنجد (Sesamum indicum L.)

علف های هرز از طریق رقابت بر سر عناصر غذایی و منابع گوناگون سبب کاهش عملکرد کنجد می شوند . استفاده از خواص آللوپاتی بعضی از گیاهان، یکی از روش های موثر در کنترل علف های هرز است. به همین منظور آزمایشی با هدف بررسی اثر دگرآسیبی عصاره گندم بر جمعیت و زیست توده علف های هرز و صفات رشدی کنجد در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 4 تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه صنعتی شاهرود در سال 1394 به اجرا درآمد. تیمارهای آزمایش شامل: وجین تمام فصل علف های هرز، عدم وجین (شاهد)، علف کش خاک مصرف تریفلورالین، محلول پاشی برگی با غلظت 50 و 100 درصد عصاره الکلی کاه و کلش گندم بودند. نتایج نشان داد که تیمار وجین بیشترین تاثیر را بر تراکم و وزن خشک علف های هرز و صفات رشدی کنجد از قبیل ارتفاع، وزن خشک ساقه و برگ، عملکرد بیولوژیک داشت، به طوریکه عملکرد بیولوژیک را نسبت به تیمار عدم وجین 100 درصد افزایش داد. تیمار علف کش بعد از تیمار وجین، با افزایش 60 درصدی عملکرد بیولوژیک بیشترین اثر را بر روی صفات رشدی ذکر شده کنجد در مقایسه با تیمار شاهد داشت. تیمارهای عصاره کاه و کلش گندم در مقایسه با تیمار عدم وجین بر صفات رشدی کنجد و تراکم و زیست توده علف هرز اثر معنی داری نداشتند.براساس نتایج این آزمایش، در تراکم بالای علف هرز، کارایی علف کش ها و مواد دگرآسیب عصاره کاه و کلش گندم در کنترل علف های هرز کاهش می یابد.

کلیدواژه ها:

تریفلورالین ، عملکرد بیولوژیک ، دگرآسیبی