اثر کاربرد کودهای ورمی کمپوست و میکوریزا بر صفات رشد دانه و عملکرد دانه سویا (Glycine max L.) تحت شرایط تنش کم آبی
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 553
فایل این مقاله در 7 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
PDAS01_008
تاریخ نمایه سازی: 11 آبان 1395
چکیده مقاله:
به منظور بررسی اثر کودهای ورمی کمپوست و میکوریزا بر صفات رشد دانه و عملکرد دانه گیاه سویا در شرایط تنش کم آبی، آزمایشی در سال 1392 در مرکز تحقیقات کشاورزی شهرستان خرم آباد اجرا گردید. این آزمایش به صورت کرت های یک بار خرد شده در قالب بلوک های کامل تصادفی در 4 تکرار انجام شد. تیمارهای آبیاری به عنوان عامل اصلی در سه سطح در نظر گرفته شدند که شامل: آبیاری پس از 60، 120 و 180 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A بودند. تیمارهای کودی نیز به عنوان عامل فرعی در شش سطح شامل: شاهد ( بدون کود )، تلقیح با کود میکوریزا، مصرف 5 و 10 تن در هکتار کود ورمی کمپوست، مصرف 5 و 10 تن در هکتار کود ورمی کمپوست به همراه میکوریزا به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد که با افزایش شدت تنش کم آبی میزان سرعت پر شدن دانه افزایش ولی طول دوره ی موثر پر شدن دانه، وزن نهایی و عملکرد دانه کاهش یافت. بیشترین عملکرد دانه در تیمار 10 تن در هکتار ورمی کمپوست به همراه میکوریزا با میانگین 3136/4 کیلوگرم در هکتار به دست آمد که نسبت به تیمار شاهد حدود 29 درصد افزایش نشان داد. به نظر میرسد استفاده تلفیقی از کودهای ورمی کمپوست و میکوریزا در مناطقی که در معرض تنش کم آبی هستند، از طریق بهبود شرایط فیزیولوژیک گیاه می تواند موجب بهبود شرایط رشد گیاه و حصول عملکرد بالاتر گردد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
الهام جهانگیری نیا
دانش آموخته کارشناسی ارشد زراعت دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان
سید عطا اله سیادت
استاد گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشکده کشاورزی دانشگاه کشاورزی منابع طبیعی رامین خوزستان
احمد کوچک زاده
استادیار گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشکده کشاورزی دانشگاه کشاورزی منابع طبیعی رامین خوزستان
منوچهر سیاح فر
عضو هیات علمی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع لرستان