بررسی و تحلیل مساله شیب در طراحی ساختمان در مناطق کوهپایه ای (نمونه موردی شهر تهران)

ضوابط و مقررات ، ابزار اجرای طرح ها و برنامه ها هستند. یکی از اسناد مهم طرح های جامع ، ضوابط و مقررات است که امکان اجرا وتحقق طرح را فراهم می آورد. حفاظت و نگهداری مناطق کوهپایه ای به لحاظ ویژگی های طبیعی ، محیطی و منظری و هویت منحصر بهفرد ضروری است. این در حالی است که علی رغم وجود نمونه های موفق معماری و شهرسازی کوهپایه ای ایران ، ضوابط و مقرراتمدونی در زمینه شیوه ساخت و ساز در این مناطق موجود نیست. این مقاله برآنست تا فرآیندی جامع و روشمند را در توسعه مناطقکوهپایه ای ارائه دهد. بررسی ها نشان میدهد که پهنه بندی به منظور تدوین ضوابط ساخت و ساز در مناطق کوهپایه ای علاوه برملاحظات معمول باید بر اساس معیارهای :خطوط تراز ارتفاعی ،شیب بندی و دید و منظرصورت گیرد و ضوابط و مقررات ساخت و سازباید مشتمل بر ضوابط ارتفاعی و عقب نشینی ، حداکثر سطح اشغال ، سحطح پوشش و.. باشد. در تحقیق حاضر از روش تحقیق توصیفی-تحلیلی استفاده شده است.

کلیدواژه ها:

ضوابط و مقررات ساخت و ساز ، الگوی ساخت و ساز ، مناطق کوهپایه ای ، شیب بندی