مطالعه پارامتریک میراگرهای جرمی تنظیم شده اصطکاکی غیر فعال در سازه های در معرض زلزله با در نظر گرفتن اندرکنش خاک- سازه

امروزه در زمینه کاهش ارتعاشات نامطلوب وارده بر سازههای مهندسی از میراگرهای جرمی تنظیم شده به طورگسترده ایاستفاده می شود. در سال های اخیر بهره گیری از نیروی اصطکاب برای افزایش کارایی این نوع از ابزارها به منظور بهحداقل رساندن اثرات ناشی از ارتعاشات مورد توجه قرار گرفته است در این راستا نوع جدیدی از میراگرهای جرمی تنظیمشده موسوم به میراگرهای جرمی تنظیم شده اصطکاکی پیشنهاد شده است اثرات اندرکنش خاک- سازه می تواند عکسالعمل سازه را افزایش و یا کاهش دهد که این امر به مشخصه ها و خواص سازه و خاک و حرکت زمین مورد نظر بستگیدارد تنظیم بهینه پارامترهای این نوع از ابزارها تحت تأثیر انواع خاک نقش کلیدی در افزایش کارایی آن ها دارند در اینتحقیق با ا ستفاده از الگوریتم بهینه سازی اجتماع ذرات، یک مطالعه پارامتریک بر روی سازه های در معرض زلزله مجهزبه این نوع از ابزارها تحت اندرکنش خاک- سازه انجام شده ا ست. نتایج نشان می دهند که سیستم های PF-TMDنسبت به سیستم های TMD معادل خود عملکرد مطلوبتری را در کاهش پاسخ سازه فراهم می آورند با افزایش نسبتجرمی TMD و PF-TMD (تا حد مشخصی) کاهش بیشتری در جابجایی بام حاصل می شود با افزایش مقدار نسبتجرم، مقدار بهینه ضریب ا صطکاب کاهش می یابد، در نتیجه مقدار نیروی ا صطکاب کاهش می یابد و پا سخ سیستمافزایش می یابد و بالعکس در نسبت های جرمی کم در صورت نادیده گرافتن اثرات اندرکنش خاک برای سازه، مقدارپاسخ سیستم کاهش می یابد، اما با درنظر گراتن اندرکنش خاک- سازه در نسبت های جرمی کم با افزایش ضریباصطکاب، پاسخ سیستم افزایش می یابد.