برهم کنش شهر و رسانه تلویزیون با تأکید بر حوزه سبکزندگی در ارائه الگوهای معماری و شهرسازی (نمونه موردی شهر خرمآباد)

شهرها خود به عنوان یک ابزار رسانه ای عمل می کنند، رسانه ها با پیچاندن مفاهیم در بسته های تبلیغاتی،مردم را به پذیرش سبک های تازه ترغیب می کنند. لذا در این پژوهش به فرضیه ا ی باعنوان در رسانه ملی ج.ا. ایران دین در مرکز تعامل شهر و رسانه قرار نگرفته است رسیده ایم، و این سوال پیش می آید که اگر دین در مرکز این تعامل نباشد چه مولفه ای در مرکز این تعامل قرار گرفته است؟ ، برای رسیدن به اهدف سنجش الگوهای ارائه شده (معماری و شهرسازی) در پربیننده ترین سریال های دهه های 60 ، 70 ،80 ، 90 و ... با استفاده از روش توصیفی/تحلیلی، و جمع آوری داده ها از طریق پرسشنامه( نوشتاری و تصویری )که مقدار آن برابر با ( 384 ) عدد که براساس مدل کوکران (با سطح خطای ۵ درصد) می باشد، با استفاده از نرمافزار SPSS تحلیل شده اند. نتایج حاکی از آن است بین مولفه های پژوهش همبستگی در جهت مثبت وجود داشته و افراد جامعه می بینند، میپسندند و تکرار میکنند (باتوجه به چندگانگی به وجود آمده در سبک زندگی و بحران هویت) و این ساختن های بدون اندیشه در فضاهای معماری وشهرسازی کشورمان ادامه دارد. باتوجه به ضریب (آلفای کرونباخ) به دست آمده (0.702 )، نتایج به جمعیت تعمیم پذیر است.

کلیدواژه ها:

دین ، رسانه ، هویت ، سبک زندگی ، معماری و شهرسازی