احوال و مقامات عرفانی

بخش عمده ای از رسائل صوفیان در سده های پیشین به منازل روحانی اختصاص یافته که پیر آنها را آزموده و در سلوکطریقت از آن منازل می گذرد. تأکید بزرگان صوفیه در این زمینه، چه به صورت شرح مقامات و احوال طریق و چه درفهرست کردن فضائل معنوی که مرید باید کسب کند، به این دلیل است که شناخت منازل روحانی برای کسی که می-خواهد آنها را طی کند و پس از سلوک به وصال خداوند نائل گردد، اهمیت اساسی دارد. صوفیان طریقت علاوه بر تنوعفرقه ها، در شرح و تعریف مقامات و احوال عرفانی تعاریف و تلقی های متفاوتی دارند. یکی از مهمترین تفاوت هایی که درکتب صوفیه در خصوص احوال و مقامات به وضوح دیده میشود، تقسیم و شمارش و نامگذاری این منازل روحانی است. دراین نوشته برآنیم تا علاوه بر ذکر تعاریف مختلف حال و مقام، ضرورت و اهمیت،علل تقسیم بندی، شمارش و نامگذاریاحوال و مقاماتر ا نیزمورد تحلیل قرار بدهیم. هدف این پژوهش بررسی دیدگاه های مختلف صوفیه در خصوص احوال ومقامات است.

کلیدواژه ها:

حال و مقام ، عرفان و تصوف ، دیدگاه های صوفیه ، سلوک