استفاده از معادله دیفرانسیلی برای تحلیل نوسانات تراز سطح ایستابی و مقایسه با برنامه ریزی بیان ژن

به منظور بهره برداری بهتر از منابع آب موجود و کاهش بحران پیش بینی تغییرات منابع آب با استفاده از روش های مختلف از اهمیت فراوانی برخوردار است در این تحقیق از داده های ماهانه ی ارتفاع سطح ایستابی مصارف و بارش طی دوره ی آماری 1380-1390 دشت عجب شیر و از دو روش برای پیش بینی ارتفاع سطح ایستابی استفاده شد روش اول حل معادله ی دیفرانسیل جزئی برای گام های زمانی متوالی و روش دوم برنامه ریزی ژنتیک است روش تفاضل های محدود برای حل عددی معادله دیفرانسیلی استفاده شد مقدار ضریب همبستگی و خطای بدست آمده از این روش بین مقادیر مشهداتی و محاسباتی 0/9 و0/41 بدست آمد در مقایسه نتایج دو مدل برنامه ریزی ژنتیک با مقدار ضریب همبستگی و خطا بترتیب 0/94و0/19 از دقت بیشتری نسبت به معادله دیفرانسیلی برخوردار بوده و به عنوان روش مناسب تر جهت پیش بینی پیشنهاد می گردد

کلیدواژه ها:

ارتفاع سطح ایستابی ، برنامه ریزی ژنتیک ، دشت عجب شیر ، معادله دیفرانسیل جزئی