بررسی سهم توسعه فضایی کاربری های گردشگری با تاکید بر فضاهای سبز در مناطق شهری (نمونه موردی کلانشهر تبریز)

فضاهای عمومی در بسیاری از شهرها به دلایلی چون تراکم بالای جمعیت، عدم انتظام در استقرارو مکان گزینیو عدم توجه به شعاع دسترسی و آستانه های جمعیتی، قادر به ارایه خدمات مطلوب به شهروندان و همچنینگردشگران نمی باشند. این موضوع در شهرهای بزرگ و به ویژه برای کاربریهای نظیر فضای سبز (پارکهایشهری) از نمود بیشتری برخوردار است، در خدمات رسانی شهر توزیع بهینه بسیار با اهمیت ترازافزایشتعدادمراکز خدماتی می باشد.کلانشهرتبریز به عنوان یکی از قطبهای رشد ایران شاهدایجاد یکسری کارخانجاتبه عنوان اولین قدمهای مدرنیزاسیون کشور بوده است که از این زمان به بعد رشد جمعیت و فرآیند روبهرشدشهرنشینی بیش از پیش فضاهای سبز را با سطوح بتنی سخت نفوذ ناپذیر جایگزین می کند.این مسئلهباعث کمبود فضای سبز شده و شهروندان و گردشگران را از خدمات ارزنده فضای سبز محروم میگرداند.انجام مطالعات پژوهشی بهترین راهکار جهت بررسی و تحلیل هریک از مسائل و مشکلات مربوط بهجذب گردشگری بوده که نهایتا به ارائه راه حل هایی جهت کاهش و رفع آنهاو همچنین تبدیل یک محیط بهقطب گردشگری خواهد انجامید. که این تحقیق بصورت تحلیلی توصیفی می باشد و با استفاده از مدل تغییر -سهم، روند توسعه فضاهای سبز شهری در دو دوره زمانی 84 و 90 بررسی شده است نتایج تحقیق نشان میدهدکه منطقه 10 و 9 فعلا دارای فضای سبز با قابلیت جذب گردشگران نمیباشند و همچنین منطقه 7 دارای پایینترین حد و منطقه 6 دارای بیشترین حد و مناطق 4، 2، 1 و 8 دارای حد متوسطی از فضاهای سبز با قابلیت جذبگردشگر را به خود اختصاص داده اند.

کلیدواژه ها:

فضای سبز ، گردشگری ، روش تغییر سهم ، کلانشهر تبریز