اثربخشی آموزش مهارتهای تنظیم هیجانی بر هوش هیجانی، پرخاشگری، خشم وخصومت زنان متاهل شهر تهران (ایران)

هیجان عامل موثر در کیفیت روابط است و تنظیم آن می تواند باعث بهبود روابط بین فردی شود. هدف پژوهش حاضر بررسیاثربخشی آموزش مهارتهای تنظیم هیجانی بر هوش هیجانی، پرخاشگری، خشم و خصومت زنان متاهل شهر تهران بود. روشپژوهش نیمه آزمایشی و جامعه پژوهش کلیه خانواده های مراجع کننده به درمانگاه خانواده منطقه9 ( منطقه مهرآباد) تهرانبود. از تعداد 50نفر متقاضی، پس از غربال کردن افراد، تعداد 24نفر به صورت داوطلبانه در دو گروه آزمایش و کنترل قرارگرفتند و آزمون هوش هیجانی شاته ( SSEIT)و پرسشنامه پرخاشگری باس و پری ( AQ)را به عنوان پیش آزمون پر نمودند ودوره آموزشی هوش هیجانی به مدت 10جلسه بر اساس نظریه سالوی و مییر اجرا شد و در نهایت مجددا آزمون های فوق بهعنوان پس آزمون گرفته شد. داده ها پس از جمع آوری با استفاده از نرم افزار آماری SPSSنسخه 20مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت. به منظور بررسی اثربخشی متغیر مستقل بر وابسته، آزمون تحلیل کوواریانس مورد استفاده قرار گرفت. نتایج تحلیلکوواریانس مقایسه نمرات پس آزمون گروه آزمایش با گروه کنترل، در هوش هیجانی، پرخاشگری و خشم تفاوت معناداری رانشان داد. به این معنا که دوره آموزشی هوش هیجانی باعث افزایش هوش هیجانی و در نتیجه کاهش پرخاشگری کلامی،فیزیکی، و همچنین کاهش خشم در گروه نمونه شد ولی بر خصومت آزمودنیها اثر معنادار نداشته است. حاصل بحث اینکه باتوجه به افزایش هوش هیجانی و کاهش کلی خشم و پرخاشگری در این پژوهش، میتوان نتیجه گرفت، توجه به آموزشمهارت های هوش هیجانی به عنوان عامل موثر در بهبود عملکرد افراد می بایست مورد تاکید و توجه مشاوران و درمانگران قرارگیرد. اما موثر نبودن این آموزش بر خصومت آزمودنی ها، میتواند به دلیل قدرت مولفه شناختی در خصومت و در نتیجه لزوماستفاده از مداخلات معنوی و درمانهای شناختی باشد.

کلیدواژه ها:

تنظیم هیجانی ، هوش هیجانی ، پرخاشگری ، خشم ، خصومت و زنان