ادبیات غنایی در شاهنامه فردوسی

عشق در شاهنامه جایگاه ویژهای دارد و داستان های بزرگ شاهنامه با رنگ و لعاب عشق دلدادگان، چهره های عاطفی وعاشقانه بهشاهنامه داده اند وموجب شروع حادثه های جذاب و دلنشین در انتظار داستان می شوند بنابراین عشق در شاهنامه تعریف شده است و هرداستانی بر اساس شخصیت داستان، تجلی عشق در آن شدت و ضعف دارد. و هیچ اثر حماسی، اگر چه به نهایت کمال فنی رسیده باشد،نمی تواند از افکار غنایی و غزلی خالی باشد. و ما همیشه در بهترین منظومه های حماسی جهان آثاری مبین و آشکاری از افکارواشعارغناییمی یابیم.مقاله حاضرکوششی در جهت شناساندن و ارائه مضامین غنایی رون ستایش، توصیف، غزل وارگی و تجلی عشق در شاهنامه می باشدو خصوصیات و چگونگی عشق در شاهنامه از قبیل وصال، حالات و کیفیت دلدادنی و پیامدهای عشق، وفاداری و جلوه های گوناگون آنمورد بررسی قرار گرفته و به لحاظ اینکه شاهنامه از دید حماسی بیشتر مورد توجه است در این مقاله تلاش شده که مضامین عاشقنانه وغنایی و تجلی عشق بیشتر برجسته شود.

کلیدواژه ها:

شاهنامه ، فردوسی ، غنایی ، عشق