نگرشی بر، طراحی معماری در بافت های تاریخی، بارویکرد نوشهر گرایی

بافت تاریخی شهر ها جزئی از سرمایه ملی و فرهنگی کشور هستند که نه تنها دارای ارزش زیبا شناختی و جمعیوهویت بخشی شهرهای ما بوده، بلکه محل سکونت ومعیشت میلیون ها نفر نیز می باشند . این بافت ها دارایویژگی های منفی چون آشفتگی سیما و منظر عدم دسترسی مناسب کمبود تاسیسات و تجهیزات شهری، آشفتگیدر ساختار اقتصادی واجتماعی ، فرسودگی کالبدی سازه ای و است که منجر به تخلیه جمعیت زیادی از این بافتها شده است. رویکرد نوشهرگرایی برارزش های سنتی شهرها تکیه دارد اصولش بر بازگشت به ساختار سنتیمحلات است و به نظر می رسد قادر است با توجه به ظرفیت های نوین اجتماعی راهکارهای موثری را در راستایاحیای بافت های کهن رو به افول شهر ارایه دهد. در این راستاپژوهش حاضر تلاش دارد با هدف ارائه راهکارهاییدر راستای استفاده از رویکرد نوشهرگرای وتاکید بر حفظ واحیای ارزش های بافت تاریخی ، ارتقا عملکرد وافزایشکارایی بافت های فرسوده وبافت های تاریخی را افزایش دهد .

کلیدواژه ها:

احیا ، بافت فرسوده ، احیای بافت های تاریخی ، نوشهرگرایی