بررسی تطبیقی روحیه سرزندگی در خانه های سنتی و مدرن در کاشان (نمونه موردی:خانه بروجردی ها)

استفاده از رویکرد معماری و یا روش های مشارکتی همواره مورد بحث بوده است.مسکن بسترمناسبی برای استفاده از روشهای مشارکتی در معماری هستند تا از طریق فهم و درک صحیح الگوهای رفتاری ساکنان بتوان به ارتقاء کیفیت مصنوع و در نهایت بالا بردن میزان احساس جمعی و توسعه افراد بهره جست.آپارتمان نشینی را می توان از مهم ترین تحولات در فرآیند اسکان بشر در شهرها دانست که به فرم غالب مسکن شهری در دوران معاصر تبدیل شده است.مجموعه های مسکونی که زمانی قرار بود با قرارگیری در میان فضای سبز،زیبا و کم تراکم،اجتماعات الگویی را ایجاد کند،به تدریج به مجتمع های آپارتمانی با تراکم بسیار بالا تبدیل گردیدند. پیشرفت های صنعتی،ازدیاد جمعیت،تولید شیوه های معماری نوین و مفهوم توسعه عمودی،نیروهایی بودند که سیر تحول این مجتمع ها به اشکال امروزی را تحت تأثیر قرار دادند.نیاز شدید به مسکن،برنامه ریزان محلی و ملی را بر آن داشته که سرعت تولید مسکن را در این شهر افزایش دهند.این سرعت تولید،در بسیاری از مواقع سبب توجه به کمیت و غفلت از کیفیت شده است.قرار دادن کیفیت در درجه دوم اهمیت سبب از بین رفتن رضایت مندی و ایجاد کسالت روحی و جسمی استفاده کننده گان از مسکن در این بخش شده است.روزگاری خانه های قدیمی تلفیقی بودند از سردر ورودی،سکوها،هشتی ها،ایوان ها،دالان ها، سکوهای بیرون از فضای خانه و چسبیده به در ورودی و.. که باعث ایجاد سرزندگی در افراد می شد. عواملی که ذکر شد سبب گردید تا این پژوهش با هدف بررسی سرزندگی در فضاهای مسکونی خانه های سنتی و با تکیه بر مطالعات ارزشمندانه نظریه پردازان روانشناسان محیط انجام شود.تحقیق حاظر از نوع توصیفی و کتابخانه ای بوده که مرکز توجه این پژوهش،بررسی عوامل ایجاد کننده حس سرزندگی در خانه های سنتی(خانه بروجردی کاشان) می باشد.

کلیدواژه ها:

رضایتمندی ، سرزندگی ، خانه های سنتی ، کالبد