طراحی موزه با استفاده از به کارگیری نقوش هندسی سنتی در راستای ایجاد یک معماری پارامتریک

طراحی معماری براساس نقوش هندسی سنتی موجب ترویج فرهنگ و هویت ایرانی در سطح بین المللی و معرفی آن در قالبی نوین و در عین حال بومی به جهانیان می گردد. موزه ای تحت عنوان نقوش هندسی که به نوعی الهام گرفته از گذشته معماری ایرانی است، مخاطب خود را به سوی فرهنگ غنی ایرانی فرا می خواند. پژوهش حاضر در خصوص نحوه ی طراحی فرم موزه به روش پارامتریک می باشد، جمع آوری در آن به روش اسنادی و کتابخانه ای است. نظم هندسی به کار رفته در نقوش هندسی هنر ایرانی دارای قابلیت هماهنگی بسیار مناسبی با طراحی پارامتریک می باشد که امروزه کاربرد آن به وفور در معماری مشاهده می شود و این فرصتی است که می توان در بروز رسانی هنر اصیل ایرانی-اسلامی همگام با پیشرفت های روز افزون معماری در سطح دنیا گام موثری در حفظ و احیاء این هنر برداشت. هدف از این پژوهش، تبیین اصول طراحی معماری پارامتریک موزه با استفاده از به کارگیری نقوش هندسی سنتی می باشد؛ همان گونه که در طول تاریخ طراحی، الگوریتم ها به صورت گسترده ای در معماری استفاده شده اند، حتی پیش از آنکه مفهوم الگوریتم با کامپیوتر پیوند ایجاد کند، دستور العمل ها و قواعدی در معماری وجود داشته اند که در واقع همان الگوریتم ها بوده اند. در معماری سنتی ایران نیز نقوش هندسی دارای نظم و الگوریتم بوده اند که از طریق ذهن انسان و با استفاده از قواعد هندسی و منطق ریاضی به وجود می آیند.

کلیدواژه ها:

طراحی موزه ، معماری پارامتریک ، نقوش هندسی سنتی