فضای سبز شهری و تاثیر آن در ارتقا کیفیت روانی (شادی)

امروزه مفهوم شهرها بدون وجود فضای سبز موثر در اشکال گوناگون آن قابل مقایسه نیست. شهرها به عنوان کانون های تمرکز فعالیت و زندگی انسان ها برای اینکه بتوانند پایداری خود را تنظیم کنند چاره ای جز پذیرش ساختار و کارکردی متاثر از سیستم های طبیعی ندارند. در این میان فضاهای سبز شهری به عنوان جزء ضروری و لایفنک پیکره یگانه شهرها می باشد که کمبود آنها می توانند اختلالات جدی در حیات شهرها به وجود آورد. هدف از مقاله این مطالب ارزیابی کیفی و تدوین نقش فضای سبز در بهبود زندگی شهروندان و ایجاد شادی در آنهاست. نتایج پژوهش های شهری نشان می دهد که مهمترین اثر فضای سبز در شهرها ، کارکردهای محیط زیستی ، یا بازدهی اکولوژیکی آنهاست که شهرها را برای زیست مساعد می سازد و موجب ارتقای کیفی در زندگی شهروندان می شود . اهمیت فضاهای سبز شهری تا بدان حد است که امروزه وجود این کاربری به عنوان یکی از شاخص های توسعه یافتگی جوامع به حساب می آید . با گسترش شهر نشینی و رشد شتاب زده شهر ها فضاهای شهری ماهیت و کیفیت مطلوب خود را از دست داده و شاهد کاهش حضور مردم در این فضاها هستیم. نشاط و شادمانی به عنوان یکی از احساسات ریشه ای مثبت و بسیار تأثیرگذار بر رفتار و حالات دیگر فرد، نقش تعیین کننده ای در تأمین سلامت فرد و جامعه دارد. هر چند یکی از عوامل افزایش دهنده میزان شادمانی در سطح فردی و جمعی را، بالا بردن سطح کیفیت زندگی و توسعه در ابعاد مختلف آن می دانند، ولی این رابطه در جهت عکس آن نیز به طور کامل مصداق دارد . شادمانی به دلیل اینکه همواره با خرسندی، خوش بینی و امید و اعتماد همراه است، می تواند به عنوان یک کاتالیزور، نقش شتاب دهنده ای در فرایند توسعه یک جامعه داشته باشد . همچنین در نقطه مقابل، نبود شادمانی در یک جامعه منجر به ایجاد فضای سرد و بسته ای خواهد شد که قادر به تأمین حداقل انرژی عاطفی لازم برای نوآوری و پیشرفت نخواهد بود .

کلیدواژه ها:

شادی ، شهر ، فضای سبز ، ارتقا کیفیت روانی