تأثیر فضاهای عمومی شهرک های مسکونی بر افزایش تعاملات اجتماعی و امنیت ساکنین نمونه موردی : شهرک اکباتان

انسان از دیر باز یاد گرفته است با توجه به نیاز هایی که دارد از جمله امنیت و تعامل اجتماعی با دیگر افراد به صورت گروهی و دسته جمعی زندگی کند. با توجه به رشد روز افزون شهر ها و مهاجرت به شهر ها به دلیل نبود امکانات در روستا و شهرستانها و نیز افزایش قیمت ملک در شهر های بزرگ به ناچار از چند ده اخیر خانه های ویلایی جای خود را به آپارتمان ها و مجتمع های مسکونی پر جمعیت داده اند. از این رو مطالعه بر روی یافتن راه کار های مناسب برای کاهش اثرات مخرب زندگی و امنیت در مجتمع های بزرگ به امری حیاتی مبدل گشته است. از مهم ترین عواملی که می توانند در کاهش این اثرات نقشی اساسی ایفا کنند، فضاهای باز و جمعی مجموعه های بلند مرتبه هستند فضاهای جمعی یک مجتمع مسکونی بلند مرتبه، اگر از طراحی مناسب برای تجمع ساکنین برخوردار باشد، می تواند به عرصه هایی برای تعامل و تبادل نظر ساکنین مبدل گردد. این فضاها را می توان به نوعی در امتداد فضاها و عرصه های زندگی خصوصی افراد دانست که وجود آن ها در یک مجتمع مسکونی حیاتی است. این پژوهش با این فرض پیش رفت که با افزایش تدریجی ارتفاع و تراکم جمعیت ، میزان تعاملات اجتماعی و امنیت ساکنین کاهش می یابد . برای آزمون فرضیه، شهرک اکباتان به عنوان نمونه موردی انتخاب گردید و تأثیر تدریجی ارتفاع بر روابط و تعامالت ساکنین این مجتمع مسکونی مورد بررسی قرار گرفت. در همین راستا، تعداد 200 پرسشنامه به صورت تصادفی در میان ساکنین شهرک توزیع گردید . بعد از جمع آوری پرسشنامه ها، اطلاعات مربوط به هر سوال دسته بندی شد و پس از تجزیه و تحلیل داده ها نتایجی به دست آمد که نشان داد افزایش تدریجی ارتفاع با تعاملات اجتماعی ساکنین رابطه ای غیرخطی دارد . در نهایت با توجه به این رابطه و به منظور مقابله با کاهش روابط ساکنین، راهکارهایی برای بالا بردن سطح تعامالت اجتماعی ساکنین در مجتمع های مسکونی و بلند مرتبه مطرح گردید .

کلیدواژه ها:

شهرک نشینی ، امنیت ساکنین ، فضا های عمومی ، تعاملات اجتماعی