منظر شهری پایدار و کیفیت زیبایی

منظر شهری نیز بعنوان یک شاخص و نماد درجه و کیفیت تمدن و روحیات جمعی هر ملت و قومی حاصل تصمیمات و تصورات مردم آن شهر است و منظر شهری حاصل عمل ارادی و نه محصول اتفاقی یا خارج از حیطه قوانین و قواعد انسان فهم است مفهوم پایداری در حوزه ی معماری و شهرسازی نیز در دهه های پایانی قرن بیستم از اهمیت و اولویت زیادی برخوردار شد. بنابراین شایسته است با نگاهی عمیق، این مقوله ی حیاتی در بسترهای تاریخی، فرهنگی و طبیعی ایران، تبیین شود و با الهام از آموزه های گرانبهایی که در تاریخ کهن معماری و شهرسازی ایران وجود دارد، مفهوم پایداری را با ریوکرد احیای ارزش های کهن معماری، شهرسازی ایران بررسی نمود نظر شهر بر زندگی مردم، نظم روحی و عقلانی فضاهای عمومی شهر جهت مواجهه با نیازهای مردم، از نیازهای روانی و زیباشناسانه شهر تا خلق محیط مورد نیاز تأثیر می گذارند. منظر شهر سیستمی زنده است که تحمع جریانات پیچیده، ساختارها، ارتباطات و مالکین آن را شکل می دهند. به منظور دستیابی به محیطی سالم، امن، مناسب و زیبا، باید به منظر شهر از لحاظ زیباشناسی توجه اساسی نمود. هنر و زیبایی همیشه در ارتباط با هم بوده اند و به این ترتیب فروید به طور مستقیم زیبایی را نوعی تسکین دهنده می داند. دراین مقاله، ابتدا به برسی مفاهیم و تعاریف اولیه زیبایی، پرداخته می شود و هدف این مقاله بررسی خصوصیات و کیفیات منظر شهر، تبیین معیارهای زیباشناسی در منظر شهر، دسته بندی نظریات زیباشناسی منظر شهر و در نهایت ارائه عناصر و کیفیت های منظر شهری زیبا و راهکارهای طراحی منظر به جهت افزایش کیفیت زیبایی بیان می گردد بوده است. در راستای دست یابی به این هدف، از روش تحقیق تحلیلی - توصیفی استفاده شده است.

کلیدواژه ها:

منظر شهری ، کیفیت ، زیباشناسی ، پایدار