رهیافت های مدیریت مشارکت محور عرصه عمومی زمینه ساز تقویت فعالیت های اجتماعی

امروزه بسیاری از شهرهای ایران با مسأله ی کاهش سر زندگی و از بین رفتن زندگی شهری در عرصه های عمومی رو به رو می باشند. مدیریت عرصه های عمومی که لازمه دستیابی به کیفیت های مطلوب مکان می باشد، جذب سرمایه گذاری ها و مشارکت مردمی را نیز تسهیل می نماید. پرسش اساسی این تحقیق آن است که راهبردهای مدیریت مشارکت محور عرصه های عمومی چگونه می توانند به تقویت فعالیت های اجتماعی رهنمون باشند؟ هدف مقاله معرفی مفاهیم متاخر از ساختار مشارکت محور مدیریت در عرصه های عمومی می باشد که نیازمند شکل گیری هستند. اگرچه به طور معمول در بررسی کیفیت عرصه های عمومی بیشتر به ابعاد بصری توجه می شود، اما موضوعاتی وجود دارند که مستقیماً به روش ادارک استفاده کنندگان، عملکرد، شرایط اجتماعی و فعالیت های اقتصادی مختلف موجود در عرصه های عمومی بستگی دارد. از نظر یان گل فعالیت های انتخابی و تا حدی فعالیت های اجتماعی تنها تحت شرایط مطلوب و دلخواه افراد روی می دهند. در عرصه های عمومی که فاقد جنبه های لازم جهت تقویت روابط اجتماعی هستند، تنها مقدار کمی از این فعالیت ها امکان بروز پیدا می کند. در مقابل در فضاهایی که از این جهت غنی هستند، سطح و مقدار بالایی از فعالیت های فوق شکل می گیرد. مقاله حاضر به روش تحلیل محتوا و مرور تحلیلی اندیشه ها، تجربیات و مفاهیم مرتبط با پرسش پژوهش، به دنبال انطباق مدیریت مشارکت محور عرصه عمومی با فعالیت های فوق براساس چارچوبی شامل معرفی زمینه ای جهت ظهور، ملزومات ایجاد، تداوم و معیارهای ارزیابی کیفی می باشد. بدین منظور مفاهیم کلیدی مرتبط با موضوع به صورت راهبردها و اصول طراحی استخراج گردید تا در عرصه های عمومی مرتبط با ایران مورد توجه قرار گیرد. نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد که شناخت نیازهای واقعی مردم زمینه ساز مشارکت مردم در مدیریت عرصه های عمومی است. تحلیل های فضای عمومی براساس درک مردم از این فضاها و این که چگونه می توان ازاین ادراک درتوسعه مدیریت استفاده شود، نیازمند هماهنگ سازی مسئولیت های سطوح محلی در مورد عرصه عمومی با فعالیت هایی جهت عمومی سازی فضا است.

کلیدواژه ها:

طراحی شهر ، عرصه عمومی ، مدیریت مشارکت محور ، فعالیت های اجتماعی