تأثیر معماری و سینما در زندگی انسان

سینما پدیده ای است که فرا تبارشناسی آن، باب تاثیر دو سویه ای را بر زندگی برونی انسان گشوده است. در فرآیند بزرگنمایی فریم های کوچک تا ابعاد محصور کننده و غول آسای پرده جادویی اش حد میانه ای را می توان فرض کرد. که حتی از دیدگاه بصری منطبق با ساز و کار زندگی انسان است. آغاز نمایش در هر سرزمینی را باید در آداب و رسوم. مناسک مذهبی همان قوم و در فعالیت های انسانی برای تنازع بقا جستجو کرد. انسان بدوی که در بیان افکار و عواطف خود ناتوان بود. حرکت را به کمک طلبیده و از طریق حرکات موزون سعی در بیان افکار و عواطف خود کرد و برای درک لذت و به عنوان نیایش و سخن گفتن با خدایان خود شروع به انجام حرکات موزون (رقص) می کند. بنابراین اولین هنرهای نمایشی در درون همین مراسم جادویی و حرکات موزون است که شکل می گیرد. شاید بتوان گفت یکی از شرایط ضروری برای پیدایش تئاتر فراهم آمدن درک نسبتاً پیچیده ای از جهان است که در آن امکان داشتن نظر گاهی عینی و بی طرفانه از مسائل انسانی وجود داشته باشد. سینما در ایران همانطور که گفته شد یک صنعت نوپا و خالی از هر گونه محتوا و فرم است و در جهت مشخصی در این صنعت و هنر دیده نمی شود این عامل در کشور ایران بعنوان یک عامل صنعتی مورد توجه قرار گرفته است که قادر باشد در مسائل اقتصادی کشور مؤثر باشد و اگرچه جنبه ی هنری ندارد با این وجود نمی توان منکر این مهم شد که سیل افراد شایق و به سینما رو به مراتب کمتر از سایر تفریحات دسته جمعی می باشد. و به همین نسبت فضاهای موردنیاز به خصوص در مرکز بیشتر از سایر فضاهای همسو می باشد. پس از چنین مکانهای با توجه به مشخصات آنها جهت رهبری عموم مردم می توان استفاده نمود. سینما از جهت رابطه با فرد عامی این مرز و بوم تا حد زیادی قابلیت بهره برداری دارد شخص در محیط سینما با یک تکنیکی روبرو است که از لحاظ آسانی بیان به سایر وسائل ارتباط جمعی یک حس راحت دارد. و نیز سینما از لحاظ محیط فیلم با یک وسعت زیاد، توجه تماشاچی را به خود جلب می کند و با استفاده از امکانات فنی، محیطی دور از ذهن را به آسانی برایش بازگو می کند.

کلیدواژه ها:

سینما ، فیلم ، نمایش ، انسان ، فضاء