اسیدوز شکمبه ای تحت حاد در گاو های شیری : دلایل فیزیولوژیک، شیوع و پیامد ها

اسیدوز شکمبه به دو قسمت اسیدوز شکمبه ای حاد و تحت حاد تقسیم می شود به طور کلی اسیدوز کاهش pH شکمبه و افزایش اسیدلاکتیک شکمبه را به همراه دارد، که اغلب، نتایج مهلکی به همراه دارد. گاوهایی که جیره غذایی با دانه بالا را نمی پذیرند خصوصا در معرضاسیدوز شکمبه ای حاد می باشند زیرا جمعیت رشد یافته باکتری های تولید کنند اسید لاکتیک را ندارند و پاپیلای شکمبه ممکن است کوتاهباشد و قادر نباشد مقدار زیادی از اسیدهای چرب فرار را جذب کند. با وقوع اسیدوز شکمبه ای تحت حاد (SARA) اسیدیته شکمبه برای چند ساعت در روز به علت تجمع اسید های چرب فرار و عدم بافرینگ کافی شکمبه ای کاهش می یابد. مطالعات مختلف میزان وقوع SARA را 19 و 26 درصد در گاوهای اوایل شیردهی و اواسط شیردهی گزارش کرده اند. علل SARA شامل تغذیه مقادیر بالای کربوهیدرات های غیر ساختمانی و علوفه های با تخمیر پذیری بالا و همچنین مقادیر ناکافی از منابع فیبری خشبی می باشد. اسیدوز تحت حاد منجر به کاهشمصرف خوراک و هضم فیبر، افت چربی شیر، اسهال، لنگش، آبسه های کبدی، افزایش تولید اندوتوکسین های باکتریایی و التهاب که بواسطهافزایش در پروتئین های فاز حاد مشخص می شود.