طراحی مدلی برای رتبه بندی و ارزیابی کارایی ایستگاه های مترو (مطالعه موردی: ایستگاه های مترو تهران)

تحولات شگرف در دانش مدیریت وجود نظام ارزیابی اثربخش را در سازمانها اجتناب ناپذیر کرده است، به گونهای که فقدان ارزیابی در ابعاد مختلف سازمان اعم از ارزیابی استفاده از منابع، امکانات، کارکنان، اهداف و استراتژیها به عنوان یکی از علائم و بیماریهای سازمان قلمداد میشود. امروزه بهبود شرایط حمل و نقل از اولویتهای توسعهای هر کشوری به شمار میآید و کسب اطمینان از ارائه بهترین خدمات، مستلزم ارزیابی عملکرد بخش حمل و نقل میباشد. دراین پژوهش از ترکیب روشهای تحلیل پوششیدادهها و رویکرد درجه ترجیح فازی برای تعیین کارایی و رتبهبندی ایستگاههای مترو استفاده میشود. برای این کار ابتدا شاخصهای عملکردی ایستگاههای مترو بر اساس کارت امتیازی متوازن در چهار منظر مالی، مشتری، فرایندهای داخلی سیستم حمل و نقلمترو و رشد و نوآوری با استفاده از ادبیات موضوع و نظرات خبرگان در سیستم حمل و نقل مترو شناسایی میشوند. پس از شناسایی معیارهای عملکردی،دادههای شاخصهای عملکردی ایستگاههای مترو گردآوری میشوند. سپس با استفاده از روش تحلیل پوششی دادهها در شرایط فازی، کارایی هر یک از ایستگاههای مترو به شکل یک عدد فازی مشخص میگردد. در اینصورت ما قادر به رتبهبندی ایستگاههای مترو نمیباشیم. بنابراین در انتها با استفاده از رویکرددرجه ترجیح فازی به مقایسه کارایی فازی ایستگاههای مترو میپردازیم. رویکرد درجه ترجیح فازی این امکان را به ما میدهد تا ایستگاههای مترو را بر اساس کارایی فازی اولویت بندی و رتبهبندی کنیم

کلیدواژه ها:

ارزیابی عملکرد مترو ، معیارهای موثر بر ارزیابی عملکرد ، کارت امتیاز متوازن ، تحلیل پوششی دادههای فازی ، رویکرد درجه ترجیح