تاثیر 12 جلسه تمرین مقاومتی بر برخی از عوامل انعقادی و فیبرینولیتیک مردان غیرفعال

زمینه و هدف: عدم تعادل سیستم هموستازی بدن، می تواند منجر به شکل گیری لخته خون گردد. یکی ازعوامل فیزیولوژیکی مهم در فرآیند هموستاز بدن، انعقاد خون می باشد. اطلاعات ناهمسویی در باره تأثیر انواعتمرین ورزشی به ویژه تمرین مقاومتی، بر عوامل انعقادی وجود دارد. از اینرو، هدف پژوهش حاضر بررسی اثر 12 جلسه تمرین مقاومتی بر سطوح فعالیت های انعقادی و فیبرینولیتیک در مردان غیر فعال بود. روش تحقیق: دراین مطالعه نیمه تجربی، 20 آزمودنی به روش نمونه گیری در دسترس و هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه تجربی ) 10 نفر( و کنترل ) 10 نفر( تقسیم شدند. برنامه تمرین مقاومتی شامل شش حرکت پرس سینه باهالتر، سیم کش از جلو، پشت بازو با سیم کش، هاگ پا، جلو ران با دستگاه و پشت ران با دستگاه )سه حرکت پایین تنه و سه حرکت بالاتنه( بود که به مدت 12 جلسه با شدت 40 تا 60 درصد یک تکرار بیشینه اجرا شد. پیش از شروع و پس از پایان دوره 12 جلسه ای تمرین مقاومتی، نمونه های خونی جمع آوری شدند. برایمقایسه میانگین های درون گروهی و بین گروهی از روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی LSD استفاده شد و نتایج در سطح معنی داری 05 / p>0 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: اگرچه سطوح فیبرینوژن در گروه تمرین مقاومتی کاهش و عامل D-dimer افزایش یافت، اما این تغ ییرات از لحاظ آماری معن یدار نبود و تعداد پلاکت ها نیز در هر دو گروه تغ ییر معنی داری نشان نداد ) 05 / p<0 (. با این حال، عوامل PT و PTTدر گروه تمرین مقاومتی به طور معنی دار )به ترتیب با 02 / p=0 و 01 / p=0 ( افزایش یافتند. نتیجه گیری: چهارهفته تمرین مقاومتی می تواند از طریق کاهش سطوح فیبرینوژن و افزایش عوامل PT و PTT ، در جلوگیری از ترومبوز و بروز ناگهانی بیماری های قلبی در مردان غیر فعال جوان باشد

کلیدواژه ها:

تمرین مقاومتی ، فیبرینوژن ، پلاکت