تحلیلی بر رابطه معلم و شاگرد از منظر مکاتب فلسفی غرب وآموزه های اسلامی
محل انتشار: ماهنامه «علوم انسانی اسلامی»، دوره: 1، شماره: 14
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 2,280
فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JOIH-1-14_003
تاریخ نمایه سازی: 28 شهریور 1395
چکیده مقاله:
هر نظام آموزشی برگرفته از مکتب فلسفی و نظام فکری خاصی است، که این امر بسته به ایدئولوژی و مبانی فکری آن نحوه ی تعامل و ارتباط بین دو عنصر اصلی تعلیم و تربیت «معلم- شاگرد»را ترسیم نموده اند. این تفاوت گاه به محوریت معلم و گاهی به محوریت شاگرد یا شکل سوم یعنیمحوریت سایر عناصر مانند محتوای درسی منتهی می گردد که در هر کدام نقش و جایگاه معلم و شاگردو میزان اثر گذاری هر کدام بر نحوه و میزان شکل گیری شخصیت انسانی متفاوت خواهد بود. هدفپژوهش بررسی تطبیقی رابطه معلم و شاگرد از منظر مکاتب فلسفی غرب، اندیشندان غربی و مکتباسلام و خصوصاً اندیشمندان اسلامی است. مدل پژوهش توصیفی و رویکرد آن تطبیقی تحلیلی که باشیوه اسنادی صورت گرفته است. نتایج نشان می دهد که معلم در مکتب ایدالیسم و رئالیسم و تومیسممحور است و گزینش آن بسیار با اهمیت و ارتباط با شاگرد یک ارتباط عمودی است. اما در مکتبپرگماتیسم شاگرد محور کار است و برای حل مسائل مشکل گشایی می کند معلم بجای میدان داری بههدایت می پردازد و گاه مقام خود را تا حد یک شاگرد تقلیل می دهد. از منظر اسلام رابطه معلم و شاگردعلاوه بر رابطه آموزشی یک رابطه معنوی عمیق می باشد چنانچه معلمی شغل انیباء بیان شده است.وظیفه معلم اسلام گرا صرف آموزش محض نیست وی نقش زمینه سازی جهت رشد و تعالی معنویمتربیان را عهده دار است. این رابطه چند بعدی و با خدا محوری عجین می باشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مرتضی چمل نژاد
کارشناس ارشد تاریخ و فلسفه آموزش و پرورش،کارشناس پژوهش میناب، هرمزگان، ایران
منصور محسنی
کارشناس ارشد مدیریت آموزشی، مدرس دانشگاه آزاد واحد میناب، هرمزگان، ایران
محمدمهدی حسینی
دانشجوی کارشناسی ارشد تحقیقات آموزشی دانشگاه هرمزگان، ایران