بررسی رابطه بین منابع قدرت مدیران با رفتار سیاسی کارکنان

در سازمان قدرت یک نیروی نا محسوس و نامشهود است. نمی توان آن را دید ولی می توان اثرات آن را حس کرد. قدرت توانایی یک فرد در تاثیر گذاری بر رفتار دیگران برای رسیدن به هدفش می باشد. قدرت برای افراد دارای مزایای زیادی است، لذا برای به دست آوردن آن در سازمان ها دست به تلاش میزنند. نزاع بر سر قدرت، بحث رفتارهای سیاسی در سازمان را پدید می آورد. رفتار سیاسی در سازمان را نمی توان از بین برد ولی می توان آن را کنترل و مدیریت کرد تا در محدوده ای منطقی و سازنده قرار گیرد. در این پژوهش که از لحاظ هدف کاربردی و از نظر نحوه گردآوری داده ها از نوع توصیفی واز تحقیقات همبستگی به شمار می رود، جامعه آماری پژوهش شامل کلیه کارکنان شهرداری شهر آمل بوده که حجم نمونده آن بر اساس جدول کرجسی و مورگان برابر 113 نزر به ورت تصادفی ساده انتخاب شدند. در پژوهش حاضر به منظور گردآوری داده ها از دو پرسشنامه استاندارد علمی منابع قدرت هینکین و شرایخیم (1989) و پرسشنامه رفتار سیاسی دوبدرین (1978)، استفاده شده است. پرسشنامه منابع قدرت 20 سئوالی، 5منبع قدرت فدرن و ریدون که شامل قدرت پاداش، قدرت اجبار،قدرت مرجعیت، قدرت قانونی و قدرت تخصص است را در قایب طیف پنج درجه ای ییکرت(از خیلی موافق تا خیلی مخالف) مورد سنجش قرار می دهد. دراین پژوهش اعتبار این پرسشنامه از طریق ضریب آیزای کرونباخ محاسبه و برابر 80% محاسبه شد. در این پژوهش ، رفتار سیاسی کارکنان در سطح سنجش اسمی اندازه گیری شده است (پرسشنامه 19 آیتمی رفتار سیاسی دوبرین که از دو گزینه الف برای موافق بودن و ب برای مخالف بودن استفاده شده است) و از آن جا که محاسبه ضریبآلفای کرونباخ متغیرها، مستلزم فا صله ای بودن آنها است، از این رو، برای این پرسشنامه، ضریب آلفای کرونباخ محاسبه نمی شود. در این پژوهش، یافته ها به دو روش آماری توصیفی و استنباطی با استفاده از نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفتند.نتایج حاکی از ان است که سه منبع قدرت مدیران، شامل قدرت تخصص، قدرت پاداش و قدرت مرجعیت با رفتار سیاسی کارکنان رابطه معنادار در سطح اطمینان 95 درصد داشته و دو قدرت اجبار و قانونی با رفتار سیاسی کارکنان رابطه معنادار نداشته اند.

کلیدواژه ها:

منابع قدرت مدیران ، قدرت ، رفتار سیاسی ، کارکنان