رویکرد نظری بر آخرین ویرایش مدل بلوغ سازمانی مدیریت پروژه در راستای تعالی سازمان های فنی ومهندسی

درطول زمان سازمانها تلاشهای بسیاری معمول داشته اند تااستراتژی مطلوب خودرا تعریف کنند وباتدوین واجرای برنامه های کوتاه مدت وبلند مدت مناسب به اهداف خود دست یابند.اما بسیاری ازآنهادراین کار ناموفق بوده اند. علت های گوناگونی برای عدم موفقیت آنهاوجوددارد از جمله: دربعضی موارد استراتژیها واقع گرا نیستندوگاهی نیز سازمانها به آن نقطه از هماهنگی درونی و بلوغ برای پیشبرد استراتژی دست نمی یابند اما در اغلب موارد دلیل اصلی ناکارآمدی استراتژی ها این است که سازمان فاقد توانمندی های لازم برای اجرای استراتژی درسطوح تاکتیکی وجزئی است.درجهان پرسرعت ورقابتی امروز علاوه برتوسعه تجهیزات، می بایست رفتارها و تلاش های انجام گرفته درسازمان را به گونه ای هدایت کنیم تا اهداف استراتژیک مارا درسازمان پشتیبانی کنند این مفهوم درسازمان های پروژه ای چیزی نیست مگر مدیریت بلوغ سازمانی پروژه که بدین گونه تعریف می شود: کاربرد دانش، مهارتها، ابزار وتکنیک ها درجهت تحقق اهداف استراتژیک سازمان. حال موارد زیر مطرح می-گردد :٭ سازمان نیازمند آنست که بداند چه دانش ها ، مهارت ها، ابزار وتکنیک هایی که مفید بودن آنها اثبات شده مورد نیاز است.٭چنانچه سازمان تصمیم گرفت دربرخی زمینه ها برنامه ریزی بهبود انجام دهد نیازمند آنست که بداند چگونه می تواند این بهبود ها را درخود ایجاد نماید.٭سازمان نیازمند روشی برای ارزیابی موقعیت فعلی خود درموارد مطلوب است.یکی از مشهورترین استانداردها در زمینه ارزیابی بلوغ سازمانی مدیریت پروژه، OPM3 می باشد که آخرین ویرایش آن در سال 2013 توسط موسسه مدیریت پروژه آمریکا PMIارائه شده است.این استاندارد شامل فرآیندها و فعالیت های مورد نیاز برای کسب دانش،انجام ارزیابی عملکرد و بهبود سیستم ارزیابی در جهت تعالی سازمان در سطوح و حوزه های مختلف می باشد که در این راستا فهرست راهکارهای برتر و قابلیتهایی که سازمان فاقد یا دارای آنها می باشد مشخص می گردد وسازمان باتوجه به اولویتهای خود، درخصوص دستیابی به قابلیت های مذکور اقدام به برنامه ریزی بهبود می نماید. در واقع این پژوهش سعی دارد تا بامعرفی و مقایسه مدلهای بلوغ شالوده ای مناسب برای تحقیقات آتی در این زمینه را مهیا نماید.‍[1]،[2]و [3].