بررسی استعاره های شناختی در داستان نخل مرادی کرمانی و کتاب هوشنگ دوم

مرادی کرمانی نویسنده ای انسان گر است که به جهت بهرهمندی از محیط و فضا و فضا روستا و طبیعت داستان هایش دارای پویایی و تحرک خاصی است عناصر و شخصیت های داستان های اواکثر زنده و جاندار هستند در این پژوهش دیدگاه و نگرش مرادی کرمانی شخصیت ها و کنشگرهای داستان های او نسبت به انسان جهان پیرامون پدیده های طبیعی و موجودات براساس استعاره های شناختی موجود در داستان نخل بررسی میشود از آن جا که اساس این رویکرد فهمیدن دریافت و تجربه کردن یک چیز به جای چیز به جای چیز دیگر است ونگاشت میان حوزه ای صورت میگیرد ابزار مناسبی برای بررسی جهان بینی و نگرش نویسنده شخصیتها و کنشگرهای آن نسبت به زندگی هستی و پدیده های آن است در بررسی داستان نخل و کتاب هوشگ دوم که سخنان نویسنده است انواع استعاره های شناختی که به نوعی در پویایی و زنده بودن اثر بسیار تاثیر گذار عبارتند از:الف)انسان انگاری ب)جاندار پنداری ج)جانور پنداری د)گیاه پنداری

کلیدواژه ها:

مرادی کرمانی ، داستان ، استعاره شناختی