ابراز های شخصیت پردازی کودک و نوجوان در استان های همسایه ها قصه آشنا و پسرک بومی احمد محمود

شخصیت پردازی یکی از مهمترین عناصر ادبیات معاصر است بکارگیری ابرازها و شیوه های درست شخصیت پردازیبه آنها کمک میکند تا ذهن مخاطب راحتتر مهیای پذیرش داستان آنها شود و از آنجا که یکی از معیار های سنجش داستان های خوب شخصیت های معقول پذیرفتنی است این رویه درست به انها کمک میکند تا به مقصد خود برسند نفش کودکان و نوجوانان در داستان بزرگسالان موجب میشود که خوانند هم سن و سال آنهابه خاطر وجود شخصیت های سن خود همذات پنداری بیشتر رابا افراد داستان به او دست دهد در این داستان هایی که محمد به تشریح زندگی کودکان ونوجوانان پرداخته است که هنگامی که ظاهر این شخصیت ها توصیف میکند و یا هنگامی که نوع کار آنها را شرح میدهد در واقع او دارد به فقر و فلاکت مردم که ناشی از سیاست نادرست دستگاه است اشاره میکند همچنین نوع کارهایی که کودکان ونوجوانان مجبور به انجام آنها هستند همه برای مرتفع نمودن نیاز های اساسی خانوادهاست نکته قابل مشهود در این داستان ها غیبت پدران یا اعتیاد آنها است که مادران و نوجوانان جور کم کاری آنها را متقبل میشوند

کلیدواژه ها:

احمد محمود ، کودک ونوجوان ، ابراز های شخصیت پردازی