بررسی نقش مصالح بوم آورد در معماری پایدار اقلیم گرم و خشک ( نمونه موردی : خانه های یزد )

نظریه توسعه پایدار و در پی آن معماری پایدار از بحث برانگیزترین موضوعات معماری معاصر است. می توان گفت طراحی پایدار نوعی از معماری است که از حداکثر استعدادهای محیطی برای آسایش مصرف کنندگان سود می جوید و ابزارها و راهکارهای هوشمندانه ای در این راه به کار می گیرد درحالی که شرایط نامطلوب حاصل از ساخت و ساز را به حداقل سوق می دهد. از آن جا که مصالح مورد استفاده در ساختمان سازی تاثیر بسزایی در پایداری بنا و بهبود مصرف انرژی دارد، ما را بر آن داشت تا مطالعاتی در زمینه نقش و تاثیر مصالح بوم آورد در توسعه پایدار معماری اقلیم گرم و خشک ایران با نگاهی موردی به معماری بومی یزد داشته باشیم. در این راستا روش تحقیق تحلیلی – توصیفی بوده و به صورت کتابخانه ای گردآوری شده است که با بررسی معماری و اصول پایداری و مصالح مناسب در جهت تحقق اهداف انجام گرفت و در نهایت با بررسی مصالح بومی شهر یزد جمع بندی شد. امید است که نتایج این تحقیق ما را در انتخاب صحیح مصالح پایدار بومی در راستای پایدارسازی ساختمان ها سوق دهد و بتوان در جهت تحقق اهداف و ساخت بناهای پایدار؛ که از تکنیک های بومی و سنتی الهام گرفته و از تکنولوژهای بروز بهره می برد؛ ساختمان هایی را همساز با طبیعت و اقلیم بنا نمود.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، مصالح بوم آورد ، مصالح خانه های یزد