مقایسه توان کاهش آلودگی کربنی سه پوشش درختی، بوته ای و علفی در مناطق شهری با استفاده از روش ترسیب کربن خاک (مطالعه موردی : شهر شیراز)

تغییرات اقلیمی یکی از پدیدهایی است که تحت تأثیر دی اکسید کربن و سایر گازهای گلخانه ای به وجود می آید. در کلان شهرها با توجه به حجم عظیمی از فعالیت های صنعتی و ماشین آلات میزان آلودگی های کربنی تا حد زیادی افزایش می یابد. ذخیره کربن در خاک یکی از راه های به دام انداختن کربن اتمسفری و کاهش آلودگی در شهرها می باشد. این پژوهش با هدف بررسی توان کاهش آلودگی کربنی سه پوشش علفی، بوته ای و درختی با استفاده از روش ترسیب کربن در شهر شیراز انجام شد. به این منظور، در محدوده ای از غرب و جنوب شهر شیراز، در دو کاربری پارک و باغچه های منازل مسکونی، از گوشه ها و مرکز پلات های 2×2 مترمربع، نمونه هایی از خاک تحت پوشش های علفی، بوته ای و درختی از لایه های 10-0 سانتی متر و 50-10 سانتی متر برداشت و جمعاً 212 نمونه تهیه شد. از میان پارامترهای محاسبه شده، ترسیب کربن در عمق 50-10 سانتی متر که تحت پوشش درختی بود در مقایسه با عمق 10-0 سانتی متری که تحت پوشش علفی و بوته ای است میزان قابل توجهی را نشان داد. به رغم اینکه اختلاف درصد کربن آلی در خاک تحت پوشش علفی و بوته ای در عمق 10-0 سانتی متر نسبت به عمق 50-10 سانتی متر معنادار بود، اما به منظور ذخیره سازی کربن در خاک و کاهش کربن اتمسفری، پوشش درختی میزان کربن بالاتری را در عمق پایین تر خاک ذخیره می کند.

کلیدواژه ها:

گازهای گلخانه ای ، ترسیب کربن ، کربن اتمسفری ، تغییرات اقلیمی