بررسی رابطه بین نظام پیشنهادها و رضایت شغلی کارکنان در شهرداری های سیرجان

نظام پیشنهادها یکی از روشهای مهم ارتقا اثربخشی و بهره وری کارکنان و سازمان است که در قالب سبک نوینی از مدیریت با نام مدیریت مشارکتی از نیمه دوم قرن بیستم مطرح گردیده و صاحبنظران آن را حاصل توسعه و بهبود روشهای مدیریت علمی، نئوکلاسیک و مکتب روابط انسانی قلمداد کرده اند. لذا هدف این تحقیق بررسی رابطه بین نظام پیشنهادها ورضایت شغلی کارکنان در شهرداری های سیرجان بوده است. این تحقیق به لحاظ هدف، کاربردی و از نظر ماهیت و روش، از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری این تحقیق عبارت است از کلیه کارکنان شهرداری های سیرجان که تعداد آن ها در سال 1394 به 1207 نفر بالغ گردیده است. از جامعه آماری مزبور بر اساس جدول کرجسی ومورگان 1970 ، نمونه ای به حجم 292 نفر تعیین گردیده است که به روش تصادفی طبقاتی و به شیوه سهمیه ای متناسب، سهم هرشهرداری ونیز کارکنان مربوطه مشخص شده است. ابزار گردآوری داده ها، دوپرسشنامه استانداردصمدی(نظام پیشنهادها) و ویسوکی وکروم(رضایت شغلی) بوده است. یافته های تحقیق حاکی از آن است که بین نظام پیشنهادها با رضایت شغلی کارکنان در شهرداری های سیرجان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد . در خاتمه به منظور بهبود نظام پیشنهادها و ارتقای رضایت شغلی کارکنان، پیشنهادهای سازنده ای به مسئولین مربوطه ارائه گردیده است .

کلیدواژه ها:

نظام پیشنهادها ، بعد انسانی ، بعد سیستمی ، بعد اجتماعی ، رضایت شغلی کارکنان