امکان سنجی کاربرد روشهای مختلف پایش آلاینده های هیدروکربوری(نفتی) خاک و ارائه الگوریتم در بعد صنعتی

آلودگی خاک و منابع آب زیرزمینی توسط ترکیبات نفتی، واجد اثرات منفی زیست محیطی متنوعی است. هیدروکربورهای نفتی بدلیل حلالیت، فراریت و قابلیت زیست تخریبی‏شان از طریق پالایشگاه ها، روانابها یا نشت از مخازن زیرزمینی سوخت، وارد خاک و آبهای زیرزمینی شده و کیفیت آنها را به مخاطره انداخته و سلامت بشر را تهدید می‏کنند. در کشوری نفت خیز مثل ایران، آلودگی خاک با ترکیبات نفتی موضوعی جدیدالوقوع نیست و از بدو شناسایی و استحصال نفت از سده گذشته، این مشکل ایجاد شده که متاسفانه هیچگاه جدی تلقی نشده تا جایی که این انباشت آلودگی به مرور زمان باعث بروز اختلال و دگرگونی در شرایط تعادلی و متعارف منابع پایه، به ویژه خاک و آب، افت تولید و بحران‌های زیست محیطی شده است. از این رو اکنون بیش از هر زمان دیگر، برگزیدن سیاستهای سازگار و راه حلهای منطقی برای پاکسازی محیط زیست در مسیری هماهنگ با ملاحظات زیست محیطی، احساس می‌شود. در این پژوهش، ابتدا استانداردهای زیست محیطی توسط آژانس حفاظت محیط زیست جهانی بررسی شد. سپس روش‏های مختلف پایش (فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی) که در دنیا استفاده میگردند، بررسی شد. سپس امکان سنجی روش‏های مختلف پاکسازی بر اساس نوع روش پایش و نوع آلودگی هیدروکربوری ارائه گردید. از سویی مناسبترین شیوه پاکسازی تابع نیاز به میزان پاکسازی، بررسی امکان پایش درجا، مدت زمان، چگونگی تاثیر بر نواحی مجاور، امکان بکارگیری ترکیبی روشهای پایش برای بهینه سازی بازدهی عملیات و صرفه اقتصادی است. این توصیه برای اینکه در بعد صنعتی قابل اجرا باشد از نظر صرفه اقتصادی نیز امکان سنجی گردید. نتایج نشان داد روشهای اصلاح بیولوژیکی ضمن توانایی رقابت با سایر روشها، هزینه پایینتری را در بر میگیرد ضمن آنکه کیفیت، سلامت و پایداری زیست محیط محفوظ میگردد که با برآوردهای سازمان جهانی حفاظت محیط زیست همسویی داشت.

کلیدواژه ها:

آلودگی ، هیدروکربور ، پایش ، امکان سنجی ، استاندارد ، خاک ، نفت