تدوین شاخص های پایداری اجتماعی در عرصه همگانی

در این پژوهش تلاش در جهت پایدارکردن فضاهای شهری در چارچوب تئوری پایداری اجتماعی است، بنابراین به تعریف معیارهای کیفی محیطی در بستر ادراک انسانی و ارتقا کیفیت اجتماعی میپردازیم تا بتوان فضای شهری پایدار، متناسب با نیاز کاربران و استفادهکنندگانآن طراحی و ارزیابی کرد و از بین گزینه های پیشنهادی، گزینه بهینه را شناسایی و به مرحله اجرا درآوریم. این مقاله به تعریف شاخص هایمعنایی و اجتماعی پرداخته و سعی در کمی سازی آن دارد. شاخص های طراحی که در این پژوهش مدنظر قرار گرفتند شامل امنیت، نظارت، قابلیت نشستن، حضور پذیری، وضعیت نور در فضا، خوانایی می باشند که به تفصیل در مورد تدوین و تبیین هریک، توضیحاتیارائه میگردد. در مرحله بعد به ارائه روشی در خصوص کمی سازی کیفیات اجتماعی می پردازد. در ادامه به بررسی و ارزیابی این شاخص ها در محدوده محور دردشت، پرداخته و در نهایت توصیه هایی کلی، برای طراحی پایدارتر معابر در طرح های آینده، ارائه می گردد.

کلیدواژه ها:

پایداری اجتماعی ، شاخص های پایداری ، عرصه همگانی ، ارزیابی