ارزیابی متغیرهای رفتاری در پیش بینی خواب آلودگی رانندگان راه حلی برای توسعه سیستم های هوشمند حمل و نقل

هدف این مطالعه بررسی اثر متغیرهای رفتاری برای پیش بینی خواب آلودگی ذهنی رانندگان می باشد. مطالعه حاضر جهت توسعه سیستم های حمل و نقل هوشمند به منظور جلوگیری از وقوع هرگونه حادثهی ترافیکی ناگوار ناشی از کاهش سطحهوشیاری رانندگان میباشد. متغیرهای رفتاری شامل زاویه خم گردن، فشار پشت، فشار پا، حرکت مرکز فشار روی سطح نشستن و خطای ردیابی مسیر در شبیه ساز رانندگی می باشند. حالت های خواب آلودگی راننده به وسیله ی مدل رگرسیون لجستیک چند جملهای با استفاده از متغیرهای مستقل و وابسته، پیشبینی شدهاند. ابتدا تاثیر دو روش مبتنی بر ضریبهمبستگی و درصد احتمالات را برای مشخص کردن ترتیب ورود متغیرهای رفتاری در مدل بررسی میشود. سپس، دقت پیشبینی در میان تعدادی از متغیرهای رفتاری مقایسه میگردد. تفاوتی در دقت پیشبینی چهار، پنج و شش متغیر رفتاریوجود ندارد ) α<0.05 ضریب معناداری یا درستی آزمایش(. حداقل چهار متغیر رفتاری برای دقت پیشبینی در مدل کافی است. دقت پیشبینی بین گروهای هوشیار, کم و زیاد خواب آلود مقایسه شده است . اختلاف در دقت پیش بینی بین این سه گروه وجود دارد و روشی که پیشنهاد شده، تحت شرایط خواب آلودگی زیاد موثر واقع می شود

کلیدواژه ها:

حادثه ترافیکی ، متغیرهای فیزیولوژیکی و رفتاری ، دقت پیش بینی آزمایش ، خواب آلودگی ذهنی رانندگان