دلایل ته نشست آرتمیا اورمیانا (Artemia urmiana) با تاکید بر ساختار پوسته

سیست آرتمیا نتیجه تولید مثل به روش تخم گذاری است که جنین در درون آن درمرحله گاسترولا به حالت کمون قرار می گیرد و از مهمترین اشکال تجاری آرتمیا در پرورش آبزیان می باشد. مهمترین زیستگاه آرتمیا در ایران دریاچه ارومیه است، وجود دو گروه سیست آرتمیا اورمیانا با توانایی های متفاوت در شناوری سبب گردید تا این مطالعه در جهت بررسی علل شناوری یا ته نشست سیست ها با هدف بررسی تفاوت های ساختاری سیست های شناور و ته نشین شده، تعیین نقش ضخامت لایه های پوسته در شناوری و یا ته نشست سیست ها و بررسی رابطه بین تغییرات عمق و ضخامت لایه های مختلف پوسته سیست آرتمیا اورمیانا انجام گردد. سیست های آرتمیا ارومینا بعد ازجمع آوری از سطح و بستر و جدا سازی سیست های ناسالم و عوامل زاید بری بررسی الکترومیکروسکوپی با گلوتارآلدئید و تترااکسید اسمیوم فیکس و با درصدهای مختلف اتانول و اکسید پروپیلن آبگیری و در رزین آگار 100 قالب گیری گردید، برشهای 80-70 نانومتری تهیه شده و در دو مرحله با استات اورانیل و سیترات سرب رنگ آمیزی شدند. مقایسه برش های عرضی نمونه های سطح بستر تفاوت 16 تا 5/4 میکرونی در ضخامت لایه آلوئل و 65/0 تا 5/5 میکرونی در ضخامت لایه فیبری را نشان داد. نتایج بدست آمده ضن آشکارسازی تفاوت های ساختاری قابل ملاحظه در بین دو گروه سیست ذکر شده بدلیل مطابقت تفاوت در ضخامت بویژه در لایه آلوئل با عمق قرارگیری سیست ها نشانگر نقش ضخامت این لایه ها در شناوری یا ته نشست و عمق قرارگیری سست ها است و بر خلاف تصورات قبلی در زمینه عدم ارتباط شناوری و ضخامت لایه های کوریون این نظر را که سیست ها بر اساس ضخامت لایه های مختلف کوریون بخصوص لایه آلوئل در اعماق مختلف قرار میگیرند تایید می کند.

کلیدواژه ها:

آرتمیا اورمیانا ، شناوری ، سیست ، الکترومیکروسکوپ ، ساختار پوسته