تأثیر سرمایه مستقیم خارجی بر نابرابری های منطقه ای در کشورهای منتخب عضو منا

سرمایه گذاری مستقیم خارجی (FDI) از عوامل مهم رشد اقتصادی است. کشورها سعی می کنند تا سرمایه های متحرک را به منظور ترویج نرسیده اقتصادی جذب کنند. البته FDI ممکن است نابرابری های منطقه ای را افزایش دهد، زیرا بسیاری از مناطق مختلف یک کشور معمولاً به اندازه یکسانی FDI دریافت نمی کنند و یک تضاد بین بهره وری و توزیع مجدد پدیدار می شود. این مقاله به بررسی تأثیر سرمایه گذاری مستقیم خارجی بر نابرابری های منطقه ای می پردازد زیرا تأثیرات مثبت FDI، رشد اقتصادی را تحریک می کند و باعث بهبود شرایط زندگی مردم در کشورهای دریافت کننده سرمایه می شود. در واقع، هدف اصلی مقاله، بررسی تأثیر مراحل توسعه یافتگی کشورها بر نابرابری های منطقه ای می باشد. بدین منظور برای برآورد آن ابدا مانایی داده ها و هم انباشتگی آنها را بررسی نموده و سپس از رگرسیون چند متغیره با داده های تابلویی استفاده شده است. نتایج حاصل از برآورد اثرات متغیرهای تولید ناخالص داخلی، سرمایه گذاری مستقیم خارجی و تولید ناخالص داخلی سرمایه گذاری مستقیم خارجی نشان می دهد که FDI دارای ضریب مثبت و معنادار می باشد. یعنی با افزایش سرمایه گذاری مستقیم خارجی، نابرابری های منطقه ای افزایش می یابد. جریان خالص سرمایه گذاری در برخی از کشورها که دارای درآمد سرانه کم و متوسط هستند، نابرابری را افزایش می دهد ولی در کشورهای توسعه یافته جریان خالص سرمایه گذاری نابرابری را افزایش نمی دهد. بنابراین رابطه بین سرمایه گذاری مستقیم خارجی و نابرابری های منطقه ای به مراحل توسعه اقتصادی کشورها بستگی دارد.

کلیدواژه ها:

نابرابری منطقه ای ، سرمایه گذاری مستقیم خارجی ، داده های تابلویی