بررسی نابرابری منطقهای بازار کار در استان های غرب و شمال غرب ایران

در دو دهه اخیر، همواره توسعه مناطق مختلف و اجراى سیاست های منطقهای و کاهش عدم تعادلها موردتوجه دولت ها بوده است. به طوری که رشد نامتوازن از مباحث بسیار مهم نزد اقتصاددانان تبدیل شده است. هدف پژوهش حاضر، بررسى و سنجش دقیقتر تغییرات نابرابری های منطقهای دو متغیر مهم بازار کار ( نرخ اشتغال و نرخ مشارکت نیروی کار) در 8 استان کشور طی دوره 1380-1390 با استفاده از سنجههاى نابرابری منطقهای است. نتایج پژوهش که بر اساس شاخص های نابرابری غیرموزون ضریب تغییرات و شاخص ویلیامسون کاهش نسبی نابرابری نرخ اشتغال و نرخ مشارکت اقتصادی را در استان های موردمطالعه نشان می دهند اما نتایج شاخص تایل عکس دو شاخص دیگر است، یعنی در طول دوره موردبررسی نابرابری در هر دو متغییر مذکور به صورت نسبی افزایش یافته است.

کلیدواژه ها:

بازار کار ، اشتغال ، شاخص تایل ، شاخص ویلیامسون ، شاخص غیر موزون ضرایب تغییرات