مدیریت دانش و نوآوری در سازمانها

مدیریت دانش و حیطه های مربوط به آن بر این واقعیت تاکید دارند که در فضای اقتصاد نوین جهانی، دستیابی به مزیت رقابتی پایدار درگرو ظرفیت و توانایی سازمان در توسعه و استفاده صحیح از منابع مبتنی بر دانش سازمان است بنابراین در هزاره سوم اجرای مدیریت دانش ضروری شده و موسسه ها باید با برنامه ریزی برای اجرای آن اقدام کنند از این رو سازمانها باید محیطی برای اشتراک، انتقال و تبادل دانش در میان اعضا به وجود آورند و افراد را در جهت مفهومی کردن تعاملات خویش آموزش دهند. با توجه به افزایش پیچیدگی و سرعت تغییرات محیطی سازمانها، ایجاد تفکر سیستمی و بینش مشترک در سازمان و همچنین نوآوری سازمانی ، احساس می شود.نوآوری سازمانی بدون توجه وجود مدیریت دانشمشارکتی و پویا ظهور پیدا نخواهد کرد و به همین دلیل نفس وجود مدیریت دانش، اهمیت خیلی زیادی برای سازمانها پیدا کرده است.سیستمهای مدیریت دانش سنتی، عمدتا در پی تسخیر دانش صریح و آشکار به صورت رسمی و نظامند بوده و در باز کردن قفل های دانش ضمنی و پنهان موجود در ذهن افراد، موفق نبوده اند. امروزه سیستم مدیریت دانش نشات گرفته از فناوری های وب، با رویکرد اجتماعی سازی، همکاری، مشارکت، تشریک مساعی و تعامل بین افراد، سعی در تسخیر بزرگترین و ارزشمندترین پایگاه دانش توزیع شده سازمانی داشته که همانا دانش ضمنی و نهان موجود در ذهن و ضمیر کارکنان سازمان می باشد

کلیدواژه ها:

نوآوری ، مدیریت دانش ، انتقال دانش ، تشریک مساعی