بررسی تأثیر علی میان پنج عامل اصلی شخصیت وبهبود عملکرد کاری

در جهان رقابتی امروز تنها سازمانهایی میتوانند در این دنیای پرتلاطم باقی بمانند که به بهترین وجه از منابع خود استفاده نموده و بیشترین بهرهوری را داشته باشند، یکی از منابع مهم سازمانی نیروی انسانی است. بررسی تأثیر ویژگی های شخصیتی بر عملکرد شغلی کارکنان از اهمیت ویژه ای برخوردار است. زیرا از این طریق می توان کارکنان را بر اساس ویژگی های شخصیتی شان در کارهای متناسب گمارد. هرچه سازگاری و تناسب بین شخصیت و شغل بیشتر باشد، بهره وری فرد افزایش می یابد و فرد نسبت به سازمان متعهدتر می شود. بنابراین در این پژوهش رابطه بین عوامل شخصیتی ) گشودگی واستقبال ازتجربه، وظیفه شناسی و با وجدانی، روان رنجوری )ثبات احساسی(، برون گرایی، تطابق پذیری یا سازگاری( با بهبود عملکرد کاری را بررسی نمودیم.حجم نمونه مورد مطالعه دراین پژوهش 05 نفر ازکارکنان دولتی درمانگاه عظیما واقع در شهرستان شاهرود می باشد. همچنین از آزمون کولموگروف اسپیرنوف و ضریب همبستگی پیرسون جهت تعیین نوع روابط و جهت آزمون فرضیات وتعیین نرمالیته بودن جامعه استفاده گردیده است. نتایج تحقیق حاکی از آن است که بین عوامل شخصیتی وعملکرد کاری، رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

منابع انسانی ، شخصیت ، عملکرد کاری