تأملات فلسفی در شعر مهدی اخوان ثالث

برخلاف نگاه معمول که اخوان را شاعری بی اعتنا به مباحث فلسفی معرفتی معرفی میکند و شعر او را صرفا در ستایش ایران و اسطوره های ملی خلاصه میکند تامل در اشعار او نشان میدهد که وی از زمره شاعران اندیشه گری است که مقولات دینی و تاملات هستی شناسانه از اصلی ترین دل مشغولی های او در طول حیات بوده اما بسامد بالا و گستردگی مضامین میهن پرستانه جنبه های ایدئولوژیک و معرفتی شعر او را تحت الشعاع قرار داده است. دقت در برخی سروده های اخوان به خصوص دفترهای واپسین وی بسیاری از دغدغه های فکری و هستی شناسانه او آشکار میکند. اگر چه این اظهارات را نمیتوان تماما در مکاتب فلسفی شناخته شده و معهود گنجاند و نحوه ورود و خروج او در این مباحث فیلسوفانه نیست اما حکایت از روح جستجو گری دارد که به دنبال یافتن راه حلی برای معمای هستی است . در اشعاری چون نماز ماجرا کوتاه و نداستنن درخت معرفت روی جاده نمناک او هست هست صدا یا خدا ای خدا خوانده خود آ و سروده هایی از این دست با نوعی تاملات فیلسوفانه یا به تعبیری نیم فیلسوفانه مواجهیم. هستی و هستن مفهوم خدا فلسفه زندگی زروان مرگ اندیشی و پوچ گرایی موضوعاتی هستند که در این نوشتار بررسی شده اند.