نرمافزارهای خودتطبیق: مفاهیم و چالشها

سیستمهای نرمافزاری اجرا شونده در محیطهای توزیعشده و متغیر کنونی نیازمند نظارت انسان هستند تادر همه شرایط بتوانند به عملیات خود ادامه داده و پاسخگوی نیازهای کاربران باشند. این بازنگری و نگهداری کهبه شیوه برونخط و با دخالت کاربر انسانی صورت میگیرد با وجود برخورداری از مزایایی از جمله توانایی برخورد با گستره زیادی از تغییرات، با مشکلاتی همچون زمانبر بودن، پرهزینه بودن، امکان خطای انسانی و وقفه در اجرای سیستم همراه است که این مشکلات از کاربرد ساختار حلقه باز درتوسعه سیستم های نرم افزاری ناشی میشود. مشکلات روشهای مبتنی بر دخالت انسانی، منجر به ایجاد مفهوم خودتطبیقی به عنوان سازوکارهای قابل اعتمادی که با حذف دخالت انسانی و جایگزینی ساختارهای حلقه بسته با ساختارهای حلقه باز، به سرعت و با هزینه کم، امکان تیبیق سیستمهای نرمافزاری را در طول زمان و در رویارویی با تغیترات و در محیطهای غیرمتمرکز، ناهمگون و آمیخته با تغییر فراهم مینمایند، شد. بنابراین یک نرمافزار خود تطبیق قادر است به صورت خودکار و برخط و با کاربرد یک فرآیند خودتطبیقی سه مرحلهای شامل تشخیص، تصمیم- گیری و اجرا به تغییرات سیستمی و محیطی واکنش نشان دهد و در این راستا، با توجه به خصوصیات self-* ، ویژگیهای دامنه و ترجیحات کاربران، از مدلها، چارچوبها و ساختارهای مختلفی بهره میگیرد

کلیدواژه ها:

نرمافزارهای خودتطبیق ، چالشهای خودتطبیقی