هوشمند سازی ساختمان در راستای دستیابی به معماری پایدار (فن آوری مورد مطالعه ایزومکس- تراسول در ساخت خانه های پایدار)

بشر از دیرباز به دنبال ایجاد شرایط آسایش برای زندگی خود بوده و در این راستا به موفقیت های با ارزشی نیز دست یافته است.طراحی ساختمان ها با مصالحی سازگار با شرایط طبیعی هر محل و معماری خاص برای مناطق گوناگون که بتواند حداکثر شرایطآسایشی را برای انسان فراهم کند، موید همین نکته است. اگرچه با پیدایش شهرنشینی افراطی و هجوم مهاجران به شهرها این روندتغییر یافت و به طور کلی مصرفگرایی و اتکای بیش از حد به سوخت های فسیلی جای طراحی و معماری مطابق با شرایط محیطی راگرفته است، اما هماکنون به دلیل رشد روزافزون تقاضا برای مصرف و افزایش ارزش انرژی، جامعه ی مهندسی ملزم به ارائه ی روشهایجدیدی برای معماری و صرفه جویی مصرف انرژی در ساختمان می باشند . ساختمان های هوشمند به دلیل صرفه جویی قابل توجه درمصرف انرژی و همچنین تأمین شرایط آسایش دستاورد مهندسی برای حل این مشکل می باشد. از طرفی، ساختمان های هوشمند درارتباطی مستقیم با اقتصاد می باشند و این ساختارها می توانند به عنوان منبع اقتصادی و درآمد برای شهر و در سطح کلان کشورباشد. در این مطالعه نتیجه یافته ها بر آن است که چنین طراحی ساختمانهای هوشمند که مبتنی بر راهکارها و الگوهای معماریپایدار و براساس انرژی های تجدیدپذیر، بستر سازی مناسبی برای ایجاد ساختمان های هوشمند به روش فن آوری ایزومکس –تراسول در ساخت خانه های زیست پایدار در ایران می باشد و همچنین با توجه به این مهم و این اصول می توان نتایجی همچونصرفه جویی در سوخت های فسیلی ، کاهش آلودگی هوا و محیط زیست و حفظ آن برای نسل های آینده و ... کمک شایانی باشد. اینمقاله با هدف استفاده - از فن آوری ایزومکس تراسول - در ساخت خانه های پایدار در جهت صرفه جویی در انرژی و دستیابی بهآسایش و امنیت ساکنان خانه ها. و به روش کیفی- توصیفی و با منابع اینترنتی و کتابخانه پس از تعریف ساختمانهای هوشمند به بررسی ساختمانهای هوشمند که مبتنی بر راهکارها و الگوهای معماری پایدار و براساس انرژی های تجدیدپذیر پرداخته که بدونتردید تاثیر بسزایی در پیشبرد اهدف معماری خواهد داشت.

کلیدواژه ها:

فن آوری ایزومکس تراسول ، ساختمان های هوشمند ، انرژی های تجدیدپذیر ، سوختهای فسیلی