طراحی مجتمع آموزشی در روستا

فضاهای آموزشی یکی از مهمترین بخش های توسعه یک کشور به حساب می آید. طراحی مجتمع آموزشی با رویکرد بهرهگیری از انرژی های پایدار در اقلیم معتدل و مرطوب نه تنها در دراز مدت موجب کمک به اقتصاد جامعه و جلوگیری ازآلودگی های زیست محیطی می شود، بلکه با ایجاد محیط آموزشی درکنار طبیعت توانایی ارتقاء علمی دانش آموزان افزایشیافته و حس علاقه مندی و مشارکت آنها نسبت به حفظ و نگهداری منابع طبیعی زمین افزایش می یابد در عصر حاضر ،مدرسه از مهم ترین نهادهای اجتماعی، تربیتی و آموزشی، و اصلی ترین رکن تعلیم وتربیت است، لذا به منظور تربیت صحیحدانش آموزان ، نیاز به فضاهای آموزشی مناسب احساس می شود. مدارس مانند بناهای دیگر، تحت تاثیر عوامل مختلفی نظیرعوامل جغرافیایی، اقلیمی، مصالح ، فناوری، عملکرد و عناصر ویژه قرارگرفته اند. با افزایش مصرف سوخت های فسیلی و بروزمشکلات اقتصادی وآلودگی محیط زیست ، متخصصین به فکر ابداع راه کارهایی درراستای مقابله با شرایط نامساعد جوی واستفاده از انرژی های طبیعی با بکارگیری شیوه معماری خاصی پرداختند تا ازمصرف سوختهای فسیلی در ساختمان ها بکاهند.از اینرو طراحی اقلیمی بمعنی خلق معماری سازگار با اقلیم همچنان که درپیشینه معماری بومی اکثر نقاط جهان دیده میشودمجدداً مورد توجه قرار گرفت. بنابراین نگارنده پس از جمع بندی راهکارهای اقلیمی مورد استفاده در بناهای آموزشی دراقلیم معتدل ومرطوب ، راهکاری جدید را برای ایجاد کوران و کاهش رطوبت در بنا ، بدون استفاده از بازشوها ارائه خواهد کرد.

کلیدواژه ها:

مجتمع آموزشی ، روستا ، مدرسه ، اقلیم