ارزیابی هویت تاریخی منطقه سیستان با توجه به نقش آنها در توسعه توریسم (با استفاده از مدل AHP)

گردشگری دارای ابعاد اجتماعی و اقتصادی، فرهنگی و زیست محیطی است و امروزه یکی از بزرگترین بخش های اقتصاد جهانی تبدیل شده است، صنعت توریسم به عنوان یکی از منابع درآمد و ایجاد اشتغال در سطح ملی و منطقه ای می تواند رهیافتی برای توسعه اقتصادی در قلمرو ملی باشد، گردشگری به خصوص در زمانی که سود فعالیت های دیگر بخش های اقتصادی در حال کاهش می باشد، جایگزین مناسبی برای آنها و راهبردی برای توسعهاست. تقاضای روزافزون گردشگران برای استفاده از جاذبه های طبیعی و بازدید از اماکن تاریخی- باستانی، فرهنگی و مذهبی، بستر مناسبی را برای امکانات رفاهی و توسعه گردشگری فراهم آورده است. لذا در این راستا، هدف پژوهش حاضر، نقش هویت تاریخی در توسعه صنعت توریسم (مطالعه موردی سیستان) می باشد. روش تحقیق توصیفی، تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای، اسنادی و میدانی بوده و از نرم افزارهای SPSS و مدل های AHP جهت تجزیه و تحلیل بهره گرفته شده است. جامعه آماری کل منطقه سیستان و جامعه نمونه با استفاده از کوکران 384 نفر می باشد. نتایج ارزیابی و رتبه بندی شاخص های هویت تاریخی منطقه سیستان با توجه به نقش آنها در توسعه توریسم با استفاده از مدل AHP نشان می دهد که شاخص بناهای تاریخی با وزن معیار (0.179) در رتبه اول و شاخص خفط، با وزن معیار (0.120) در رتبه آخر قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

توریسم ، توسعه ، سیستان ، AHP