ارائه مدل ارزیابی مکان یابی بهینه مراکز اسکان موقت به هنگام وقوع زلزله با استفاده از روش دلفی و تحلیل سلسله مراتبی( AHP ) مطالعه موردی شهر اصفهان

وقوع زلزله های شدید همواره اثرات زیانبار و جبران ناپذیری را خصوص ا در شهرهای بزرگ و پرجمعیت در جنبه های فیزیکی،اجتماعی واقتصادی به همراه دارد و همواره باعث بیسرپناه شدن جمعیت زیادی میگردد. اولین و مهمترین نیاز اساسی آسیبدیدگان ناشی از زلزله داشتن سرپناه میباشد.بشر هنوز قادر به جلوگیری و مقاومت در برابر رخ دادهای طبیعی و حوادث غیر مترقیه با پهنه زیاد نمیباشد.همچنین دانش کافی برای پیش بینی دقیق و علمی از لحظه وقوع و قدرت این وقایع ندارد.سرعت شهرنشینی علی الخصوص در کشورهای در حال توسعه باعث شده که نصف جمعیت جهان در حال حاضر در مناطق شهری مستقر میشوند .سرزمین ایران به دلایل مختلف در طول هزاران سال، گروههای قومی، زبانی، فرهنگی و مذهبی گوناگون و متنوعی را در پهنه خود جای داده است. پژوهش پیش رو تلاش کرده است تا با بررسی و شناخت اجمالی ) اقلیم امکانات محدودیتهای ( شهر اصفهان به معرفی معیارهای اصلی تاثیرگذار درانتخاب مکانهای بهینه مراکز اسکان موقت بعد از وقوع بحران در قالب یک ساختارشکل گرفته شده از معیارهای عام وخاص بپردازد. پس از بررسی شاخص های اثرگذار در قالب لایه های اطلاعاتی از معیارها طبق نظر متخصصین و خبرگان و همچنین مدیریت بحران اقدام به تعیین چارجوبهای امتیازدهی و در نهایت رتبه بندی گردیده که اولویت بندی معیارهای موثر مورد نظربا تکنیک دلفی و نرم افزار اکسل و مقایسه زوجی و نرم افزار ) Expert Choice ( صورت پذیرفت.نتایج حاصل از پژوهش حاضرآرایشی اولویت بندی شده از معیارهای موثردر مکانیابی بهینه شامل 3 دسته مشخص شامل سه دسته ) 5 معیار عام - 7 معیار خاص و مجوعه ای –ازریزمعیارها( را نشان میدهد