بررسی میزان آلودگی زیست محیطی کمتر از 10 متر حوزه جنوبی دریای خزر با تاکید بر آلودگی میکروبی در استان گیلان

دریای خزر به عنوان بزرگترین دریاچه جهان، نقش ویژه ای در شرایط زیست محیطی نواحی اطراف خود دارد. در سالهای اخیر توسعه و تکامل سریع صنایع در جوار سواحل خزر و رودخانه های منتهی به آن حیات این حوزه را مورد تهدید قرار داده است و آلودگی مناطق ساحلی را می توان یکی از اساسی ترین عامل کاهش ذخایر با ارزش ماهیان در این دریاچه عظیم دانست. دراین بررسی میزان آلودگی بر اساس ورود آلوده کننده های کشاورزی، فاضلابهای صنعتی و شهری در سواحل جنوبی دریای خزر بین اعماق صفر، 1، 2، 5 و 10 متر مورد بررسی قرار گرفت. کلا از 8 ایستگاه در استان گیلان از آستارا تا چابکسر بصورت فصلی نمونه برداری شد. آلودگی با روش استاندارد تشخیصی کلیفرمهاMPN مورد بررسی قرار گرفت. بیشترین میزان آلودگی کلیفرمی در فصل زمستان بود شدت و سرعت جریان آب و کمتربودن میزان رقابت سایر باکتریهای پاتوژن در فصل سرد سال باعث افزایش رشد کلیفرمی گردیده است. بیشترین میزان آلودگی باکتری اشرشیاکلی (کلیفرم مدفوعی) در فصل تابستان بود، بالا بودن دمای آب و هوا در فصل تابستان نسبت به فصول دیگر عامل موثر در ازدیاد بار آلودگی باکتری اشرشیاکلی بوده است. بیشترین میزان آلودگی در مناطق کم عمق بود، کاهش ارتفاع از سطح دریا و بستر گلی و آلودگی توسط انسان و حیوانات دراین مناطق باعث افزایش بار آلودگی می شود. و مناطقی که دارای عمق زیاد بود از آلودگی کمتری برخوردار بوده است، بدلیل اینکه وقتی باکتریهای روده ای وارد آب دریا می شوند، در مقابل شوک اسمزی قرار می گیرند لذا باکتریها بعد از مدتی از بین می روند و این از شرایط تصفیه خودبخوبی آب دریا می باشد.

کلیدواژه ها:

آلودگی ، زیست محیطی ، میکروبی ، دریای خزر